Weet u nog dat ik de tandarts niet kon betalen? Dat heeft me inmiddels flink ingehaald.
Een brede lach liet een prima gebit zien en poetsen, stoken, ijsjes of hard voedsel eten, het was allemaal geen probleem. Er was ooit een klein stukje vulling afgebroken in een van de achterste kiezen maar daar was niets van te merken. Tot dit jaar ineens twee vullingen spontaan uit mijn kiezen vielen. We maakten een afspraak bij de tandarts en in de twee weken die we daarop moesten wachten, vielen er nog eens twee vullingen uit. Een nog geen twee uur voor ik op weg kon naar de tandarts.
Nu ken ik relatief veel mensen met gebitsproblemen en bij allemaal kon tegen fixe betaling vrijwel alles gerepareerd worden. Ik maakte me dus meer druk over de kosten dan onoverkomelijke problemen.
De schock was dan ook groot toen de tandarts na twee fotootjes uitsprak dat zes kiezen verdeeld over links-rechts, boven-onder niet meer te redden zijn en zelfs zo ver heen dat ik voor extractie naar de kaakchirurg moest. Ow en vier gaatjes. Dat ik even tussendoor geduwd was en na de mededeling snel buiten stond, maakte het er niet beter op.
Een afspraak maken bij de kaakchirurg bleek nog niet zo snel te gaan. Wachttijd voor een intake: drie maanden. Wachttijd na de intake voor de eerste handeling: nog eens drie maanden. Ja ik kon wel bij een andere praktijk terecht, de volgende dag al, maar die staat baggerslecht bekend en is niet gecontracteerd dus veel zelf betalen. Ik ben wel getraumatiseerd en bang genoeg voor de zorg zonder er vrijwillig een slechte ervaring aan toe te voegen.
Er was een soort van geluk, er viel een afspraak uit waardoor de intake na vier weken kon plaats vinden. Scheelt toch twee maanden. De kaakchirurg bleek een sympathieke, begripvolle man maar bezorgde me per ongeluk de volgende schock. Nadat tandartsen mij tot mijn 52e ervan hebben verzekerd dat ik gezegend was zonder verstandskiezen door het leven te gaan, zagen we hier ineens links onder als rechts onder een verstandskies op de overzichtsfoto. En natuurlijk, doordat ik zoveel kiezen ga verliezen, is de kans groot dat die verstandskiezen problemen gaan geven en moeten die er ook uit.
De verklaring hoe het kan dat zes kiezen tegelijk tot in de wortel zijn uitgehold: lekke vullingen. Niet toevallig vullingen die door dezelfde tandartspraktijk (waar ik inmiddels niet meer bij ben) zijn geplaatst trouwens. Maar goed, was ik eerder op controle gegaan, was de schade waarschijnlijk beperkter geweest.
Nu zit ik te wachten tot de boel gesloopt wordt, pas in juli ben ik aan de beurt. Of het een goede keuze is, zal nog moeten blijken. We hebben afgesproken onder lokale verdoving alle kiezen in een keer eruit te halen. Omdat het zo lang duurt, ga ik volgende week maar naar de tandarts om alvast de gaatjes te laten doen. Hopelijk komen er geen verrassingen bij.
Heel eerlijk ben ik er doodongelukkig onder. Ik heb al bakken met ziektes en beperkingen. Kon al weinig gevarieerd eten door een histamine intolerantie. En nu zonder kauwvermogen is er nog maar weinig over dat ik behoorlijk naar binnen kan werken. Het wachten duurt bovendien gewoon te lang. Was ik de eerste weken na de intake nog best positief, ga ik er nu steeds meer tegenop zien en klopt oud trauma steeds vaker aan.
Eigenlijk kan ik het ook niet goed bevatten. Al kauw ik nu niet met mijn kiezen uit angst dat er iets verder afbreekt, ik wel pijn of problemen krijg en het dan spoed wordt, in feite ervaar ik nog steeds geen problemen. Zelfs niet wanneer ik meerdere keren per dag goed in de gaten poets waar de vullingen uit zijn gevallen.
Hoe ik me er ook over voel, het zal toch moeten gebeuren. Voor u lezers: ga asjeblieft zoveel je kan op controle bij de tandarts. Blijkbaar hoef je niets te merken terwijl je kiezen vergaan.