Twee jaar lang wordt mij door vier verschillende artsen op mijn hart gedrukt dat ik echt niet door een CT-scan gehaald kan worden om de goedaardige tumoren in mijn lever en rechter bijnier te monitoren. Ook niet voor één keer. Iets met röntgenstraling en het risico dat goedaardig in rap tempo kwaadaardig kan worden. Er kwam alleen geen andere oplossing hoe de tumoren dan wel te blijven controleren. En dan gebeurd er iets geks. Op het moment dat ik besluit dat ik liever naar een ander ziekenhuis dicht in de buurt wil gaan, neemt de hoofdarts – degene die de eind verantwoordelijkheid over je heeft maar je nooit ziet want academisch ziekenhuis – contact met me op. Om mij serieus op luchtige toon doch dwingend een CT-scan voor te stellen. Als ik aangeef dat ik dat na alle negatieve adviezen van nota bene zijn artsen echt niet aan durf, lacht hij een beetje alsof ik een dramatische leeghoofdje ben. En probeert hij me wijs te maken dat een CT-scan maar een beetje straling geeft en het risico voor de tumoren nihil zal zijn. Daarbij meent hij dat een ander ziekenhuis niet op mij zit te wachten, zal hij dus toch maar de afspraak voor een CT-scan maken?
Nu heb ik na mijn trauma in de zorg nogal weinig vertrouwen in artsen. De wetenschap dat een deel van de artsen eerder gaat voor het geld dan voor de patiënt, heeft dat er beslist niet beter op gemaakt. Ik ben in de war en durf het niet aan. Dus sla ik zijn dringende advies in de wind en laat me naar een MDL-arts hier verwijzen.
Gisteren heb ik hem ontmoet. De hemel zij dank een erg aardige man die voorbereid is dat ik al post traumatisch gestrest raak van de aanblik van een ziekenhuis. Hij raadt een CT-scan ten zeerste af. Het ‘beetje’ straling met weinig risico blijkt de straling van tussen de 250 en 300 röntgenfoto’s te zijn met voor de tumoren die ik heb, behoorlijk wat risico(!). Daar komt bij dat er geen garantie is dat de tumoren wel duidelijk zichtbaar te maken zijn met een CT-scan, dan is het helemaal risico nemen voor niets. Hij legt me uit dat als de nood aan de man is en de CT-scan de enige mogelijkheid, er wel voor gekozen wordt. Maar in mijn geval met al enkele jaren goede onderzoeksuitslagen en de verwachting dat het goed al blijven gaan, wil hij zich er niet aan wagen. Zeker niet elk jaar, dat is vragen om rampspoed. Ik ervaar een mengeling van schrik en het gevoel dat ik weer eens goed ben weggekomen.
Dit is maar een recent voorbeeld. Het gebeurd veel vaker dat artsen een verzinsel ophangen om de patiënt over te halen iets te doen of na te laten. Misschien begint het ooit met een wit leugentje en loopt het – als ze eenmaal de smaak te pakken hebben – op een later tijdstip uit de hand met een wel erg verkeerde voorstelling van zaken. Of misschien interesseert het ze geen ruk. Is het ziekenhuisbudget, een naderende scheiding en vooruitzicht van hoge alimentatie of een vakantiehuisje in een warm oord belangrijker voor zo iemand dan de patiënt die graag zo gezond mogelijk en vooral in leven wil blijven.
Wat de motivatie ook is om de waarheid zoveel geweld aan te doen, het helpt mij niet om mijn trauma in de zorg te beschouwen als iets wat achter me ligt. Al helemaal niet om vertrouwen in de zorg terug op te bouwen. In tegendeel. Mijn angstig wantrouwen heeft me voorheen en soms letterlijk gered en is blijkbaar nog steeds een goede eigenschap om wat betreft gezondheid niet van de wal in de sloot te geraken.
Positieve noot is dan dat we deze keer een fijne arts hebben getroffen. Hij neemt de tijd, doet alles in overleg, geeft veel en duidelijke informatie en lijkt in bezit van een vleugje humor. Zo wordt het lijstje fijne artsen die het beste met me voor lijken te hebben, weer ietsje langer.
Janny
Hoi lieverd het is toch van de gekke dat je niet eens artsen kan geloven, dat ze je gewoon voor gek zetten en je het gevoel geven dat je een of ander rand debiel bent.
Ik vind het ronduit triest dat er zulke doktoren rond lopen, wel goed dat mensen steeds mondiger worden. Vroeger keken mensen echt tegen dokters op, want die hadden geleerd en die wisten het allemaal, maar zoals ieder ander zijn het ook maar mensen en die kunnen ook fouten maken.
Alleen het toegeven van foute en dan ook nog eens de verkeerde diagnose en dingen vertellen die nergens op slaan gaat voor mij veel te ver.
Kan me heel goed voorstellen als je dit soort dingen meerdere malen overkomt dat je een trauma krijg, en je vertrouwen erg ver te zoeken is. Wel fijn dat je nu een fijne dokter gevonden heeft is toch weer een teken dat niet alle doktoren zo zijn. Sterkte lieverd dikke knuffel van mij. XXX
Henk van S tot S
Quote:
“Positieve noot is dan dat we deze keer een fijne arts hebben getroffen. Hij neemt de tijd, doet alles in overleg, geeft veel en duidelijke informatie en lijkt in bezit van een vleugje humor. Zo wordt het lijstje fijne artsen die het beste met me voor lijken te hebben, weer ietsje langer.”
Houd je maar vast aan het positieve.
Always Look on the Bright Side of Life:
https://www.youtube.com/watch?v=jHPOzQzk9Qo
😉
Brenda Brantjes
Cinner,
Blij dat je nu een goede MDL arts hebt.
Ze zijn er dus wel!
Ik hoop zo voor je dat het contact idd zo goed blijft.
Groetjes,
Bea.
ferdinand
Fijn dat je een goede arts heb gevonden. Ik moet er binnenkort heen en zoek echt iemand die meelevend is en niet de ‘standaard’ dingen automatisch wil afwerken. Mag ik weten welke mdl arts jij hebt?
Ana Lau
Helaas liegen artsen er op los, ze verzwijgen informatie en dringen medicatie op. Het is mij overkomen. Ik kreeg een klacht en na 1,5 jaar ontdekte ik dat er een mineraal te kort was en dat het een bijwerking was van medicatie die ik slikte. Ondertussen was ik de onderzoeksmolen in en hoewel de klachten na 3 maanden na het stoppen van het medicijn en het slikken van het mineraal, eerst nog verslechterde door het te kort en later verbeterde, zei men mij dat het , zonder verdere uitleg en beantwoorden van vragen,van een auto immuunziekte kwam en ik kreeg medicatie . Helaas kreeg ik daar van veel ergere en nieuwe klachten die ook na het stoppen alleen maar doorgaan. Een jaar later kwam ik er achter dat de onderzoeken expliciet hadden bewezen dat ik de ziekte niet had, ook later waren ze nooit positief en toch hebben ze mij voorgelogen dat ik dat wel had. De arts wilde mij medicatie voorschrijven, later zei hij dat hij de bijwerkingen bewust verzwegen had omdat ik de medicatie anders niet wilde nemen en toen ik hem confronteerde met de leugen over de uitslag, gaf hij niet thuis en had het gedaan met de beste intenties!!!! Leugens en zonder kennis van zaken, later bleek dat de basis voor de zogenaamde autoimmuunziekte niet klopte, in alle andere ziekenhuizen was die test, die niets bijzonders zei, ook nog negatief. Klagen helpt niet want het ziekenhuis houd de arts de hand boven het hoofd. Zelfs op een klachtensite mag je de waarheid niet zeggen en de arts niet aanspreken op zijn fouten, policy, zo schandalig. Mijn leven is kapot gemaakt door die liegende arts.