Tag: Kwetsbaren

Misschien was het naïef te hopen op een betere uitkomst. Hugo de Jonge had tenslotte al vier maal eerder het advies van de Gezondheidsraad – om ouderen en kwetsbaren als eerste te vaccineren – onder invloed van lobbygroepen resoluut terzijde geschoven. Vrijdag vervloog onze hoop dan ook toen het advies voor de vijfde maal in de prullenbak belande. Nu onder het mom dat hij zorgverleners snelle vaccinatie had beloofd en meende dat hij zich aan die afspraak moest houden. Zo zijn de chronisch zieken met hoog risico op een ernstig verloop van COVID-19 van januari naar half februari, via maart en toen april nu ergens in juni beland om gevaccineerd te worden. Als we geluk hebben. Immers de leraren, de BOA’s de politie en de ME kloppen al op Hugo’s deur en ook de contactberoepen raken wat ongeduldig. Ow en nog een dingetje. Terwijl het meest effectieve vaccin nu niet alleen in oudere armen maar ook in gezonde armen wordt geprikt, krijgen deze hoog risicogroepen vooralsnog het minst effectieve vaccin toebedeeld. De verdediging van deze redelijk absurde toewijzing: ‘beter iets dan niets’.

Blijkbaar was de afspraak in het begin van de crisis dat de overheid en samenleving álles zouden doen om kwetsbaren veilig te houden, geschreven in onzichtbare inkt. Vervlogen voor we blij met onze ogen konden knipperen. Van begin af aan was het advies van het RIVM voor ons kwetsbaren immers: isoleer uw zelf, ga zo min mogelijk weg, werk thuis, ontvang zo min mogelijk mensen en in complexe gevallen, zonder u af van uw gezin. Dat laatste klinkt afschuwelijk maar er is een groep mensen die dat noodgedwongen heeft gedaan en nog steeds doet. Immers partners moeten naar hun werk, kinderen moeten naar school en het was lang niet voor iedereen haalbaar om met het hele gezin af te zonderen van de samenleving.

Mooi weggeborgen raakten we direct al uit beeld. Er was bijvoorbeeld boosheid over het hamsteren, verontwaardiging dat zorgverleners misgrepen in de supermarkt en tot overmaat waren de bezorgmomenten al snel voor vier weken opperdepop. Er werd van alles bedacht voor groepen werkenden en voor mensen die in quarantaine moesten, die konden toch niet zonder boodschappen komen te zitten! Helemaal mee eens maar de kwetsbaren zochten het maar uit. Ze konden extra, extra betalen om drie weken na bestelling iets bezorgd te krijgen. Degenen die dat niet lukte of de bezorgdienst nu eenmaal niet konden betalen, mochten zelf door de supermarkt heen kreupelen. Ondertussen werden hulphonden en scootmobielen geweigerd, mochten begeleiders niet mee naar binnen, werden mensen met rolstoelen verplicht op een of andere manier zichzelf en een winkelkar voort te bewegen en droeg je ter bescherming van de zelf een mondkapje, kon je rekenen op scheldcannonades en moeilijk gedoe. Ook buiten was het weinig gezellig overigens. Ik ben heel wat keren de berm in gestruikeld of half gevallen omdat menigeen te besodemieterd was me te ontwijken of even in te houden zodat ik uit de weg kon stiefelen. Het ‘samen doen’ is alleen als het uitkomt blijkbaar, anders loopt zo’n kwetsbare maar in de weg.

De zorg werd meteen in de eerste lockdown afgeschaald. Niet verwonderlijk, we wisten nog niets tenslotte en huisartsenpraktijken en ziekenhuizen kunnen al makkelijk besmetingshaarden van jewelste worden. Het afschalen ging echter wel erg rigoureus. Zo bleek dat vitamine B12-tekort patiënten die in de huisartsenpraktijk of thuis door de thuiszorg behandeld werden met vitamine B12 injecties, massaal hun behandeling gestopt zagen worden. Terwijl de Wereld Gezondheid Organisatie uitsprak dat behandeling met vitamine B12 injecties een essentiële behandeling is die niet gestopt mag worden vanwege corona overwegingen, werden deze patiënten hier naar de drogist gestuurd(!). En zo zijn er meer belangrijke controles en essentiële behandelingen het raam uit gevlogen. De kwetsbaren geïsoleerd zonder (voldoende) zorg achterlatend. Bijna een jaar later maakt men zich wel druk om gemiste diagnoses, bevolkingsonderzoeken en uitgestelde handelingen en operaties. Ik heb geen een onderzoek gezien of de chronisch zieke kwetsbaren een beetje behoorlijk door de periodes van afschaling zijn gekomen. Nog steeds niet interessant blijkbaar.

Daarna konden langzamerhand steeds meer werkende groepen mensen getest worden. De kwetsbaren kwamen er als laatste pas bij. ‘Logisch’,  was iedereen het met elkaar eens. Werkenden moeten ergens heen tenslotte en kwetsbaren, die zitten toch al lekker geïsoleerd zichzelf veilig te houden. Dat het voor kwetsbaren zeer van belang kan zijn zo vroeg mogelijk te weten of er sprake is van besmetting met COVID-19 om wellicht te kunnen voorkomen dat ze in het ziekenhuis belanden, drong zelfs in de zorg absurd laat door. Wel bleek dat Jaap van Dissel, het RIVM, het OMT en de overheid de verpleeghuizen waren “vergeten”. Dat zorgverleners daarom zonder persoonlijke beschermingsmiddelen in de frontlinie hadden gewerkt en er veel ziek zijn geworden, daar sprak men terecht schande van. De ouderen werden niet getest. Ouderen werden wel ‘gemotiveerd’ vooral maar niet met COVID naar het ziekenhuis te gaan. Nog erger werden ze al snel en mass niet meer ingestuurd/door ziekenhuizen geweigerd. Duizenden zijn eenzaam en akelig zonder zuurstof maar met morfine en sedatie gestorven. Premier van alle Nederlanders Rutte gaf er niet veel om. In persconferenties werden ze nauwelijks of even gehaast genoemd. De herdenking in oktober werd geen ruchtbaarheid aan gegeven, geloof dat we ergens op youtube en een stream wat woorden van de Premier kregen en toen was er genoeg herdacht. ContainmentNu organiseerde zelf – twee maal – een mooie, indrukwekkende herdenking met honderden kaarsjes op de dam. Het haalde het avondnieuws niet eens.

En zo gaat het telkens weer over alles en iedereen behalve de kwetsbaren. Kwetsbaren die uit bescherming van zichzelf en de psyche van hun kinderen – je zal als jong mens maar per ongeluk je ouders, grootouders, familie of vrienden ombrengen omdat je COVID mee naar huis gehuppeld hebt – kregen soms/vaak de school maar ook de leerplichtambtenaar en zelfs veilig thuis over zich heen. Blijkbaar was leerplicht ineens schoolplicht en werd het gezin veilig houden voor ziekte en dood bestempeld tot kindermishandeling. Ziekenhuizen en andere organisaties wilden geen mondmaskers dragen en wilden graag dat patiënten dat ook niet deden. Men is pas mondmaskers in gaan voeren nadat de ene grote uitbraak na de andere volgde. Waarschijnlijk meer met ziekmeldingen van het personeel in gedachten dan dat men patiënten zo veilig mogelijk wilde houden. Zo bleef het voor kwetsbaren een gevaarlijke, moeilijke situatie zonder perspectief of lichtpuntje.  

Tot de eerste vaccinaties een feit werden. De WHO en ook onze eigen Gezondheidsraad adviseerde de kwetsbaren, ouderen en chronisch zieke hoog risicogroepen, als eerste te vaccineren van oud naar jong. Niet zomaar een losse gedachte om ons een pleziertje te doen. De gedachte erachter is dat je de mensen die het meeste risico lopen op ernstig verloop van COVID-19 wil beschermen en zo tegelijkertijd zorgt dat de druk in de zorg van COVID patiënten drastisch afneemt. Uiteraard waren kwetsbaren blij met dit advies. Hoewel we echt niet meteen maar van alles zouden kunnen doen, zouden we nu echt een stuk veiliger zijn, een beetje uit de algehele isolatie kunnen en zouden partners makkelijker naar hun werk en kinderen weer naar school kunnen.

Dit advies werd al deels uit het raam gegooid toen besloten werd de zorgverleners in verpleeghuizen eerst te vaccineren en daarna de bewoners. Een heel zonderling concept. Immers was toen al bekend dat er vrij waarschijnlijk geen steriele immuniteit dus geen ring immuniteit zou ontstaan. Vaccinatie houdt vooral de gevaccineerde veilig(er). Het mindert de besmetting waarschijnlijk wel maar stop het niet. We bouwden dus een muurtje om ouderen heen niet om ze veilig te houden maar om ze nog makkelijker asymptomatisch te besmetten. Een muurtje wat sowieso al bestond uit gatenkaas. Immers is er ook nog iets als visite, zorg van buiten, bezorgers etcetera.

Vervolgens kwamen er lobbygroepen op. De wetenschap dat als kwetsbaren gevaccineerd zijn, de druk op de zorg mindert werd omgegooid naar: er zijn teveel ziekmeldingen in de acute zorg dus dienen zij voorrang in de vaccinaties te krijgen. Dan worden zij niet meer ziek en kunnen al die kwetsbaren die hierdoor niet gevaccineerd zijn, blijven opvangen. Een bizarre redenering die in de strijd om de vaccinaties tot logica verheven werd. Het zou een relatief kleine groep zijn maar het bleek de eerste dominosteen. De huisartsen zijn in feite ook acute zorg en wilden dan logisch eveneens gevaccineerd worden. Plus alle medewerkers in de praktijk, die kan je dan niet zonder laten. Vervolgens bleek dat groepen zorgverleners die met COVID-patiënten werken, afgescheept werden met flutmaskers. Er werd niet bedacht dat deze groep zorgverleners veiliger kon werken met ffp2 maskers die in miljoenen aantallen in pakhuizen liggen te wachten (dat zal wel te kostbaar zijn). Nee, ook zij moesten voorrang in de vaccinatiestrategie om ‘veilig te kunnen werken’. Maar ja, de gehandicaptenzorg dan? En de medewerkers van de GGZ? Zorgende contactberoepen? De politie, de BOA’s, de leraren? Tja, feitelijk kan elke beroepsgroep natuurlijk tegen COVID aanlopen. Ze willen begrijpelijkerwijs allemaal zo snel mogelijk veilig(er) zijn met een vaccin in de arm. De dominostenen vielen rap na elkaar en de strijd om vaccinaties barstte in volle hevigheid los. En de kwetsbaren? We werden niet eens meer genoemd of nog erger, uitgekafferd voor egoïsten die voorrang willen terwijl wij niet met gevaar voor eigen leven in de frontlinie werken. Dat laatste is voor veel kwetsbaren waar. Bij ons bestaat alleen het gevaar voor eigen leven. Een gevaar wat vele, vele malen groter is dan voor de gezonde mensen die rollebollend over de talkshowtafels gingen om voor te dringen in de vaccinatierij. Blijkbaar een kniesoor die daar nog op let.

Nu is het echt heel begrijpelijk dat iedereen graag zo snel als mogelijk gevaccineerd wil worden en is er voor elke groep heus wel iets te zeggen. Groepen mensen mogen natuurlijk ook voor zichzelf opkomen. En Hugo de Jonge is inderdaad de eindverantwoordelijke die niet had hoeven zwichten voor lobby en druk. Hij is echter wel gezwicht. De chronisch zieke hoog risicogroepen onder de zestig zijn ver naar achteren geschoven en krijgen het minst effectieve vaccin. En de kans dat we helemaal achteraan komen is levensgroot aanwezig, de vaccinatiestrategie wordt onderhand elke week wel aangepast en wij zitten tenslotte toch al in isolatie. Waar niemand ons ziet en niemand ons hoort.

Of u moet mee kabaal gaan maken?

#VergeetOnsNietHugo
Website: Vergeetonsniethugo.nl