Category: Media Page 1 of 6

20 May, 2023

Hoe uitspraken (0ver vitamine B12 tekort) gevolgen hebben

De Volkskrant heeft expliciet aangegeven dat het ingezonden stuk in de Volkskrant van dr. Bernard Leenstra over vitamine B12 tekort en het B12 institute zijn persoonlijke opinie betreft. Nu is het al erg genoeg dat een arts rond een ernstige ziekte handelt in opinies. Op sociale media gaat het nog een stapje verder. Dr. Leenstra handelt ook in beschadigende uitspraken die niet waar lijken te zijn.

Op 4 mei jongstleden bijvoorbeeld, verklaart dr. Leenstra dat hij even gebeld heeft met het Erasmus MC. Het Erasmus zou niets weten van samenwerking of teksten op de webpagina van het B12 institute en er zelfs van geschrokken zijn.:

Deze uitspraak wordt hier en daar herhaald en enkele andere artsen lijken het klakkeloos voor waarheid aan en over te nemen. Nu weten we natuurlijk niet wie dr, Leenstra precies gesproken heeft.  Toch is het zacht gezegd wat vreemd dat de samenwerking niet alleen op de website van het B12 institute te vinden is maar ook gewoon op de website van het Erasmus MC zélf te lezen staat. Nog vreemder is dat na ruim twee weken van de vermeende ‘schrik’ bij het Erasmus MC, er nog geen punt of komma veranderd is.

Dit soort kwalijke suggesties die vooralsnog weinig waarheid lijken te bevatten, zien we vaker terug bij dr. Leenstra. Hij is zelfs niet te beroerd om een professor doctor met emeritaat pensioen (internist-endocrinoloog) onder de bus te gooien. Daarover beweert dr. Leenstra meerdere keren dat het UMCG en de afdeling interne geneeskunde in het bijzonder, zich achter het opiniestuk van hemzelf geschaard zouden hebben, zich zouden distantiëren van voornoemde professor doctor en bovendien een interview met deze professor doctor over vitamine B12 tekort zo snel mogelijk van de website zal verwijderen.

Heel gek, ook dit interview prijkt nog steeds op de website van het UMCG. Er is nog geen punt of komma toegevoegd. Waarom zouden ze overigens ook. Het gaat om deugdelijke informatie, onderbouwd met medische wetenschap en heeftzijn.is met het B12 institute te maken, hetgeen dr. Leenstra om te doen zou zijn.

Dit zijn twee voorbeelden maar het lijkt een patroon. Boute, kwalijke uitspraken over personen, ziekenhuizen en klinieken op sociale media doen die hij niet kan bewijzen, die vooralsnog niet op waarheid gebaseerd lijken te zijn maar eenmaal in de openbaarheid een eigen leven gaan leiden. Niet op de laatste plaats omdat hij huisarts is en zo zogenoemde ‘witte jassen invloed’ heeft. Met name collegae nemen het over, waarom zouden ze een huisarts wantrouwen?

En het ging nog een stap verder. Om zijn claims te bewijzen, roept hij op Twitter en op LinkedIn willekeurig iedereen op om te bellen naar interne geneeskunde van het UMCG. Naar mij haalt hij enige dagen later flink uit omdat hij veronderstelt dat ik niet gebeld heb (dat klopt) en tot mijn verbazing vallen meerder specialisten en een cardioloog in opleiding (nota bene werkzaam bij het UMCG) hem bij. Bel. Ze. Dan. Op. krijg ik zelfs in beeld. Alsof ik de getikte ben hier.

Een krankzinnige oproep als je het mij vraagt. Buiten dat wie claimt, bewijst en de stelregel niet is dat elke lezer zelf maar op zoek gaat naar bewijs.
1. Geen enkel ziekenhuis zal aan willekeurige personen mededelingen doen over (oud) werknemers en mogelijke conflicten achter de schermen. En gelukkig maar.
2. Voor niet patiënt-zorg gerelateerde informatie bel je niet met interne geneeskunde maar de afdeling klantcontacten/communicatie.
3. We hopen en veronderstellen toch dat artsen met ‘te hoge werkdruk’ niet bedoelen dat ze ze zich hele dagen bezig houden met roddel en achterklap naar aanleiding van opiniestukjes in de krant of uitspraken van huisartsen op sociale media.
4. In het verlengde daarvan, welke arts roept in hemelsnaam op massaal de poli interne geneeskunde lastig te gaan vallen over zijn opiniestukje?

Dat laatste kan ik wel een suggestie over doen overigens. Stel dat al die ‘boze patiënten’ de assistentes van interne geneeskunde UMCG plat en overspannen hadden gebeld, elk met de naam van betreffende professor doctor, was er vanzelf reuring ontstaan rond deze voormalig arts. Niet omdat artsen zouden staan te dansen op de tafel over de opinie van dr. Leenstra in de Volkskrant. Wel omdat je met zo’n oproep (fake) nieuws maakt. Misschien zag dr. Leenstra de krantenkoppen al voor zich? ‘Honderden patiënten bellen ziekenhuis plat voor informatie rond professor doctor … ‘. De waarheid doet er dan tenslotte al niet meer toe, de kwalijke associatie is gecreëerd en zie daar maar vanaf te komen.

Besef dat dit is waar ernstig zieken – die in de reguliere zorg normaal gediagnosticeerd en onder behandelprotocol behandeld willen worden met een geregistreerd geneesmiddel – tegen aan lopen. Dat patiënten zich hier publiekelijk maar ook in spreekkamers tegen moeten verweren om reguliere zorg te krijgen. Je staat 1-0 achter tegenover de arts die nietsvermoedend misvattingen en kwalijke uitspraken van een collega over hebben genomen. Reken maar dat je met 20-0 achter staat op het moment dat je wil proberen te bewijzen dat deze gewaardeerde collega het grondig mis heeft en onbewezen claims lijkt te doen. Dan is dit bijvoorbeeld hoe je als patiënt gezien wordt (uit de draad van dr. Leenstra op LinkedIn, naam van de arts verwijderd):

Het zou dan ook fijn zijn als eens een keer niet alleen patiënten proberen massaal van zich te laten horen maar als hier ook binnen de zorg meer aandacht voor en ophef over zou ontstaan. Het is immers niet maar een beetje opinie of een beetje sensatie.

Dit maakt slachtoffers.

Voor de arts die interesse heeft in vitamine B12 problematiek, u kunt op 8 en 9 juni terecht op de eerste Internationale vitamine B12 conferentie. Of alles erover lezen op GMED waar verschillende publicaties van prof. dr. Wolffenbuttel terug te vinden zijn.

Comments (0)



Posted in: Maatschappij, Media, Zorg


Tags: , , , , , , , ,

17 May, 2023

Dokter Bernard heeft een opinie

“Als je toch die overtuiging hebt [dat je mogelijk een vitamine B12-tekort hebt]: koop een potje vitamine B12-pillen bij de drogist, slik drie maanden elke dag één pil en kijk wat het doet. Of nog beter: ga wandelen, sporten of een praatje maken met ouderen in een verzorgingstehuis. Omarm, hoe lastig dat ook kan zijn, dat het leven nu eenmaal niet altijd een feestje is.” (Ingezonden stuk Volkskrant, Bernard Leenstra, huisarts)

We hebben er weer eentje bij. Een arts die de media op zoekt om te verkondigen dat vitamine B12 een hype is. Eigenlijk heeft hij kritiek op het vitamine B12 institute in Rotterdam die hij beschuldigt van het verstrekken van injecties aan iedereen die wil, ongeacht of ze een vitamine B12 tekort hebben of niet. Hij kan niet bewijzen dat dit plaats vindt of zo vertelt hij op sociale media, hij mag immers geen patiënt gegevens delen. Hij heeft ‘dat gehoord van patiënten’ en kennelijk bestaat de verwachting dat we hem op de kleur van zijn ogen vertrouwen. Daarbij heel gek en wat we wel vaker zien, zoekt hij bij gebrek aan bewijs zijn onderbouwing in misvattingen en misstanden rond de ziekte vitamine B12 tekort, de diagnostiek, de behandeling en zelfs het geregistreerde geneesmiddel vitamine B12 injectie.

Typisch is hoe men en ook deze huisarts gebruik maakt van cirkelredeneringen. Zoals in het citaat, waar feitelijk staat: denk je dat je een B12 tekort hebt, consulteer vooral geen arts maar haal een pilletje bij de drogist. Werkt dat niet, denk dan niet dat je wellicht een opnameprobleem hebt dat door een arts met injecties – al 51 jaar een goedgekeurd en geregistreerd geneesmiddel – behandeld kan worden maar concludeer op eigen houtje dat je geen B12 tekort hebt.  Of wat deze arts een nóg beter idee vindt: denk je dat je een B12 tekort hebt? Ga niet naar een arts, neem je eigen klachten vooral niet serieus en “omarm dat het leven nu eenmaal niet elke dag een feestje is”. Op sociale media verwijst hij voortdurend naar het standpunt diagnostiek vitamine B12-deficiëntie van het Nederlandse Huisartsen Genootschap (NHG). Die het inderdaad nóg ietsje bonter maakt. Die stellen immers dat je na de diagnose vitamine B12 tekort een pilletje kan proberen en als dat niet voldoende helpt, er niet overgegaan wordt op behandeling met vitamine B12 injecties maar je doorverwezen dient te worden voor Somatisch Onverklaarde Lichamelijke Klachten (SOLK). Het is als iemand met ernstig diabetes aanraden het met pillen onder controle proberen te krijgen en te stellen dat als dat niet helpt, je geen insuline hoeft te spuiten maar in een ruk door naar de psycholoog kan. Inderdaad, dat zou volkomen absurd zijn.

Hiermee springt direct iets anders in het oog. Men verleent elkaar autoriteit en gebruikt dat als argument. De ‘het is waar want iemand anders vindt het ook’ argumentatie. Met medische wetenschap of zelfs met inhoud heeft het niets te maken.

Is er dan helemaal geen onderbouwing? Jawel. Maar zoals eerder besproken, bestaat dat uit achterhaalde inzichten, misvattingen en rammelende onderzoekjes. Soms zelfs hele nare truukjes. Zo legde huisarts Leenstra op sociale media me een onderzoek voor dat zou bewijzen dat orale suppletie bij een opnameprobleem even effectief of nog beter zou werken dan behandeling met vitamine. B12 injecties. Het onderzoek bleek te gaan om (voedsel) innameproblemen bij kinderen. Ze kregen te weinig vitamine B12 binnen door een eenzijdig, slecht dieet, slikproblemen of andere problemen. Het is alsof je wil bewijzen dat een tafel een stoel is, omdat je er met wat moeite op kan zitten om te promoten dat je in het vervolg geen tafel met vier stoelen meer aanschaft maar een tafel met vier tafels.

Tot slot is niets menselijks een arts vreemd. Blijkbaar ook de persoonlijke aanval, projectie en directe of indirecte jij-bak niet. Zo had ik dokter Leenstra in een twee gesprek toevertrouwd dat ik enige jaren terug ook (doch andere) kritiek op het instituut heb gehad en daarover een mailwisseling met het instituut heb gevoerd. Wellicht dacht hij per abuis dat dit ons geheimpje zou zijn? In elk geval was mijn verbazing groot toen ik een dag later publiekelijk beschuldigd werd niet kritisch naar het instituut te kijken en geen contact op te nemen. Het werd nog sterker, ik zou me alleen sneu focussen op onze dokter Leenstra en niet op de beroepsgroepen (voor degenen die mij niet kennen, zoek even op vitamine B12 en je ziet mijn kritiek die ik al vele jaren uit op artsen, specialisten, zorgverzekeraars, de Vereniging tegen Kwakzalverij, huisarts Nico Terpstra (die, dat moet gezegd, zeer goed en inhoudelijk reageerde), het Nederlandse Tijdschrift voor Geneeskunde (NVtG) het campagneteam Zinnige en Zuinige Zorg en zelfs mijn voormalig eigen artsen, specialisten en huidige huisarts). Het deerde niet gezien de “Het lijkt er meer op alsof jij dit soort persoonlijke verdachtmakingen nodig hebt om sympathie te verkrijgen voor je reacties omdat het volledig aan inhoudelijke (zelf)reflectie ontbreekt.”

Om het even persoonlijk te maken als ik cadeau kreeg. Deze dokter Leenstra en ik hebben het niet alleen over bovenstaande gehad. Hij weet wat mij in de zorg is aangedaan. Weet hoe het mijn leven heeft verwoest. Weet dat ik daar een intense complexe post traumatische stress stoornis door heb opgelopen. We hebben publiekelijk als privé gesproken. Hij kan me zelfs bellen. De beschuldigingen volgden kort daarna.

Griezelige is dat ik lang niet de enige patiënt ben die al jaar en dag dit soort persoonlijke shit naar mijn hoofd krijg en nog meer dat dokter Leenstra lang niet de enige is die die dit soort shit naar onze hoofden slingert. Van de arrogante dat ik een leek ben dus mijn mond/bek/smoel moet houden tot toeschrijven van kwaadaardige motieven tot rottige opmerkingen en commentaar met betrekking tot mijn trauma. Griezelig omdat het niets te maken heeft met medische wetenschap,  goede zorg of zelfs maar een beschaafd gesprek. Griezelig ook omdat het weergeeft hoe er in spreekkamers over vitamine B12 tekort en vitamine B12 tekort patiënten gedacht wordt.

Wil je alles weten over vitamine B12 tekort, complexiteit van diagnostiek, de behandeling en medisch wetenschappelijke onderbouwing, verwijs ik graag naar een artikel van prof. dr. Wolffenbuttel nav het opiniestuk van dr. Leenstra: Hommeles met B12

Comments (0)



Posted in: Media, Zorg


Tags: , , , , , , , ,

18 April, 2021

CiNNeR durft te dromen, #TegenGecontroleerdVerspreiden

[Update] Inmiddels heb ik de petitie #TegenGecontroleerdVerspreiden opgezet. [/Update]

Er ontstaat steeds meer weerstand, onbegrip en boosheid over onderdelen van de ‘Gecontroleerd verspreiden’ strategie van onze overheid. En terecht. De cijfers liegen er niet om, elke signaalwaarde staat over de kop in het rood, de zorg kon en heeft het niet gehouden, de reguliere zorg is compleet afgeschaald en ook dat eist veel slachtoffers. En eerlijk is eerlijk, van begin af aan is er vrijwel elke week iets geweest om over te verbazen en mismoedig het hoofd te schudden. Of het nu ging om ‘het virus zal niet naar Nederland komen’,  ‘carnaval vier je in kleine groepjes’ en ‘we zijn de verpleeghuizen vergeten’ of de puinhoop met testen, welke laboratoria in moesten worden gezet, niet verstrekken van persoonlijke beschermingsmiddelen in de zorg, doen alsof kinderen het virus niet kunnen verspreiden, suggeren dat (alleen in NL) mondkapjes niet zouden werken en meer puinhopen. Tot inmiddels een uiterst beroerde, trage vaccinatiestrategie, een miljard aan wat Hugo de Jonge ‘leuke dingen organiseren’ noemt maar verspreidingsevenementen zijn, horeca met prima maatregelen dicht houden maar brandhaarden als scholen en buitenschoolseopvang zonder maatregelen open.

Nu zijn er tal van organisaties, beroepsgroepen, branche organisaties, gezondheidsautoriteiten, adviesraden, petities en personen die met goede wil, tomeloze energie en idealisme tegen deze misstanden ageert. En gelukkig. Alleen vrees ik dat de Rutte doctrine die het politieke debat fragmenteert door telkens deelproblemen op te werpen waardoor het geheel uit het oog verloren wordt, eveneens is doorgezet door heel Nederland heen. Allerlei groepen strijden voor verschillende onderwerpen maar het protest tegen het werkelijke probleem, de grote veroorzaker van elk deelprobleem waar we mee worstelen namelijk de strategie van gecontroleerd verspreiden, blijft op deze manier uit.

Sterker, het brengt ons zelfs verder van de oplossing: gecontroleerd verspreiden in de prullenbak gooien om met kort, stevig ingrijpen en handhaven van de maatregelen die er zijn het aantal besmettingen naar nul of minstens zo min mogelijk te brengen, waarna de samenleving prima open kan maar dan zónder de vele slachtoffers en doden die het huidige beleid eist. Immers gecontroleerd verspreiden en varen op ziekenhuiscapaciteit betekent niets meer dan het aantal besmettingen zo hoog mogelijk houden zonder dat de zorg instort. En omdat dit feitelijk niet mogelijk is – elke misser zorgt voor verlies aan controle – het aantal besmettingen zo hoog mogelijk houden zonder dat COVID patiënten zonder zuurtstof ergens op de gang dood gaan. Om dit te bereiken en in stand te houden, is het zogenoemde ‘controleren’ en kwestie van stuivertje wisselen geworden. Bijvoorbeeld de basisscholen open geeft dusdanig veel besmettingen en problemen dat ondernemers ondanks goede maatregelen niet open kunnen. Hugo’s leuke dingen organiseren zorgt er voor dat maatregelen als de avondklok en gebrek buitenactiviteiten in stand blijven. De slechte vaccinatiestrategie inclusief alle missers plus de signaalwaarden in het rood zorgen er voor dat mensen dan maar een vaccin willen met een zeldzame doch zeer ernstige en dodelijke bijwerking.

Het is helaas net als in de politiek een effectieve strategie gebleken. Zo worden we druk bezig gehouden en blijft protest gericht op het een of op het ander. In plaats van wat we eigenlijk allemaal willen: stop het gecontroleerd verspreiden, streef naar weinig tot geen besmettingen zodat er én weinig slachtoffers vallen én de maatschappij open kan.

Wat ik er dan aan ga doen? Tja, dat ligt lastig. Ik ben een chronisch zieke, gehandicapte die verplicht met haar man al veertien maanden afgeschermd van de maatschappij leeft in een poging onszelf veilig te houden. Ik kan dus veel maar beperkt. Met bovendien een klein weblogje en een leuk maar weinig groot bereik. Dus schrijf ik dit. Hoop ik dat dit weblog wordt opgepikt. Dat de hashtag #TegenGecontroleerdVerspreiden trending kan worden gemaakt. En dat iedereen met een plekje op het web erover wil schrijven, iedereen die zich zorgen maakt de politiek wil mailen, we ons allemaal gaan uitspreken. Niet binnen onze eigen bubbels maar met de pijlen naar de politiek gericht.

Hou het erop dat ik durf te dromen.

Comments (0)



Posted in: Maatschappij, Media


Tags: , , , , , , , ,

13 April, 2021

Verkeerde informatie voor de ‘geïnformeerde beslissing’ en vaccinaties

Om misverstanden tot regelrechte oorlog te voorkomen: ik ben zeer voor vaccineren. En voor keuzevrijheid. Ik ben alleen ook voor goede informatie.

De roep om toch gevaccineerd te kunnen worden met AstraZeneca lijkt bijna met het uur toe te nemen. Inmiddels blijken er huisartsen te zijn die vol trots veel en veel teveel vaccins hebben besteld en daar nu tegen het advies van de Gezondheidsraad en overheid in, hoog risicogroepen blijven oproepen en vaccineren. De verhalen zijn tranentrekkend en romantisch, mensen zouden huilen van blijdschap met hun zogenoemde levensreddende huisarts. Allemaal onder het mom dat het gaat om volwassen mensen die heus zelf wel een zogenoemde ‘geïnformeerde beslissing’ kunnen maken.

Het probleem zit echter niet in het al dan niet geven van een keuze op het lopen van een klein risico. Het probleem zit hem in de informatie om tot een geïnformeerde keuze te kunnen komen. De informatie die door artsen, deskundigen en inmiddels politici, burgermeesters, actualiteitenprogramma’s en Jan om de hoek verspreidt wordt en veel onwaarheden, gegoochel met cijfers en positief vertekende suggestie bevat.

De cijfers
Het is wonderbaarlijk. Zo’n veertien maanden lang hebben allerlei deskundigen en artsen het verdomd om informatie uit het buitenland te accepteren. Waar wereldwijd verspreiding middels aerosolen verloopt, mondneusmaskers die verspreiding reduceren of kinderen besmettelijk en scholen aanjagers van de pandemie zijn, in Nederland zou dat allemaal helemaal anders zijn. Dat is beslist niet zonder gevolgen gebleven. Duizenden mensen zijn ernstig ziek geworden, liepen #LongCovid op of zijn overleden, deels simpelweg omdat zorgverleners te weinig bescherming kregen waardoor zij zelf, hun omgeving en degenen die zij verzorgden enorm kwetsbaar zijn geweest we veel te lang gewacht hebben met invoeren van mondkapjeslicht in publieke ruimten en scholen openden zodat kinderen per ongeluk het virus mee naar huis konden nemen.

Nu gaat het om vaccinaties. En wordt onze eigen data compleet genegeerd maar wordt de incomplete doch meest gunstig ogende dataset uit Engeland gebruikt. Daar komen de stellingen vandaan dat 1 op de 150.000 de combinatie trombose en verlaagd aantal bloedplaatjes op zouden lopen en 4 op de miljoen mensen – dat klinkt positiever dan 1 op de 250.000 – daaraan overlijdt. Zou je de dataset in Nederland pakken, kom je echter met acht gevallen na 400.000 prikken uit op een kans van 1 op 50.000 op de combinatie trombose en verlaagd aantal bloedplaatjes plus 1 overlijden en 1 ernstige hersenbloeding. En eigenlijk weten we niet goed  over welke kans of risico op de gevaarlijke bijwerking we het hebben. Kijken we naar Noorwegen, dan zijn daar 5 gevallen op 130.000 prikken gezien waarvan er 3 zijn overleden en lijkt de kans ineens een stuk groter dan hier rond zingt.

Het andere goochelspelletje met cijfers zit hem in de verwijzing naar overlijden door COVID. Alsof er geen enkele andere manier is om de zelf en elkaar veilig te houden en alsof iedereen die op het Pfizer of Moderna vaccin moet wachten per definitie de komende weken COVID oploopt en iedereen een even grote kans zou hebben op overlijden aan COVID worden mensen overgehaald niet te wachten maar een risico op overlijden aan het vaccin te nemen. Extra bijzonder omdat ook als men zonder pauze door gegaan was met het verstrekken van AstraZeneca aan de groep mensen jonger dan zestig, het overgrote deel nu helemaal niet gevaccineerd zou worden maar net zo goed nog een tijd zou moeten wachten. De kwetsbaren die nu toch gevaccineerd werden en nog worden met AstraZeneca, zijn de gelukkigen die met truukjes en spillagelijsten zijn binnen gehaald maar betreft (helaas) beslist niet de gehele groep kwetsbaren.

Het risico
Velen spreken het uit en inmiddels gaan er ook schema’s en plaatjes rond: vergelijkingen die moeten laten zien dat het risico op gevaarlijke en dodelijke bijwerkingen bij andere middelen of activiteiten vele malen groter zou zijn dan het risico de bijwerking van het vaccin te krijgen. Twee zaken gaan hierin mis. De eerste zit in de foutieve vergelijkingen. Zo zou je 400 keer meer kans hebben op trombose bij de pil. Dat zou waar zijn als het de veel voorkomende, bekende trombose zou betreffen. Minder gevaarlijk en beter te behandelen dan de variant waar het bij het vaccin werkelijk om gaat. Namelijk de combinatie trombose mét de auto-immuunreactie waardoor het aantal bloedplaatjes te laag wordt. Bedenk hierbij dat artsen en wetenschappers prima weten dat het appels met peren vergelijken is maar ze dat toch doen. De vergelijking wordt bovendien nog minder eerlijk als je bedenkt dat de pil in overleg met een arts op de situatie van het individu wordt voorgeschreven en wordt begeleid. Terwijl het vaccin aangeboden zou worden aan een ieder die wil, ongeacht leeftijd, achtergrond en mogelijke risicofactoren.

Nog steeds blijven ook de onzinnige vergelijkingen langs komen. Alsof we elke donderstorm met zijn miljoenen in open velden een boom opzoeken met enorme risico’s op overlijden door blikseminslag tot gevolg. Elke vliegreis de kans levensgroot is dat u niet op uw vakantiebestemming aankomt maar in het mortuarium beland. Of zich zelden aan verkeersregels houdt en elk oversteekplaats spannend de ogen dicht doet voor u de weg op stapt. Ja het leven is risicovol maar u besluit ook niet uit een vliegruig te springen omdat de kans groter is dat u lelijk van de trap af valt in uw leven. Risico’s beoordeel je op zichzelf, niet in vergelijking met.

Het bagatelliseren
Dit is een beetje een vies spelletje en komt in allerlei soorten en maten. Bijvoorbeeld trombose specialisten die én gebruik maken van de verkeerde vergelijkingen én verbolgen propageren dat zij de deskundigen zijn die niet betrokken zouden zijn geweest in het advies van de Gezondheidsraad. Twee leugens in een zin. Je mag tenminste toch hopen dat een trombose specialist als beste op de hoogte is in het verschil tussen varianten van trombose. En er zitten enkele trombose specialisten in de Gezondheidsraad, de deskundigheid is dus meegenomen in het advies. Eigenlijk treffen we drie leugens aan. Zij zijn immers gespecialiseerd in trombose, niet deskundig op gebied van vaccinatie, vaccinatieprogramma’s en bijwerkingen van vaccinaties. Daar hebben we gelukkig weer andere specialisten voor.

Anderen plaatsen zichzelf niet zozeer op de voorgrond maar spreken over leden van de Gezondheidsraad als ook politici alsof het een stel idioten zonder kennis zouden zijn, niet doordrongen van nut en noodzaak. Veel misleiding komt mee door te suggereren dat het vaccineren ‘gestopt’ zou zijn. Alsof er geen betere vaccins zonder de bijwerking zijn of die nog drie jaar op zich zullen laten wachten. (Niet waar. Er ligt bijvoorbeeld een half miljoen Pfizer op de plank en er komen miljoenen leveringen aan. In tegenstelling tot AstraZeneca die eerder steeds minder lijkt te leveren en in elk geval geen afspraak na is gekomen.) Of wat te denken van de suggestie dat mensen massaal vertrouwen in vaccinatieprogramma’s zullen verliezen als we niet verder gaan met toedienen van AstraZeneca aan mensen onder de 60 jaar. Hoe vreemd is dat, de enige beslissing in heel de crisis waarbij het voorzorgsprincipe wordt gehanteerd zou niet meer maar minder vertrouwen geven?

Vaccinatie als heilige graal
Deze misleiding vormt een klasse apart. De suggestie dat niets ons kan redden van ziekte en dood, alleen en uitsluitend vaccinatie. Feitelijk is dat natuurlijk niet waar. Zou u in Nieuw-Zeeland wonen, zou u gerust kunnen beslissen u nog even niet te laten vaccineren maar enkele weken te wachten op een beter vaccin. En ook in Taiwan, Australië, Vietnam en meer landen wordt geen radeloze nood aan het bemachtigen van een vaccin gevoeld. Een gevoel wat hier wel aan de orde is. Niet omdat vaccinatie ons gaat redden, het is al bekend dat vaccinatie alleen de truuk niet zal doen. Wel omdat we een mensen offerend mitigatiebeleid kennen. Een beleid waarin chronisch zieken, mensen met orgaanschade en doden colletoral damage zijn en het alleen van belang is dat de ziekenhuiszorg niet helemaal in stort, zover dat niet al gebeurd is. In een land waar overal en nergens ruzie gemaakt wordt over versoepelingen terwijl alle signalen gillend op rood staan en de reguliere zorg al enorm is afgeschaald en net als COVID levens eist.

Persoonlijk vind ik het verbijsterend hoe de vaccinatiestrategie van begin tot eind een rampenplan is verworden en tegelijkertijd gedaan wordt alsof er geen enkele andere mogelijkheid bestaat het virus in te dammen. Men over vaccins rollebollens over straat gaat zonder ook andere ingrepen of ander, beter beleid te eisen.

De optelsom.
Alles wordt ingezet om maar de indruk te geven dat alleen vaccinatie u zal redden van een wisse dood. Dat het risico op een gevaarlijke bijwerking met AstraZeneca bovendien verwaarloosbaar klein is en u eigenlijk zeker weten niet zal treffen. Maar dat als het u dan toch treft, het zou gaan om een veel voorkomende trombose die u anders vast op een later tijdstip door ene andere oorzaak zal treffen en prima behandeld kan worden zodat u snel weer genezen bent. Verkocht door mensen waar u op zou moeten mogen vertrouwen dat zij degelijke informatie geven, gebaseerd op kennis en niet op onderbuikgevoelens.

En zeker, de kans is heel klein. Maar de bijwerking blijft rechts- of linksom hetzelfde: als u pech hebt loopt u een zeer ernstige en gevaarlijke vorm van trombose op in combinatie met een auto-immuunziekte die een leven lang mee kan, met iets meer pech gaat u er bovendien heel akelig aan dood. Het is niet te voorspellen wie het treft. En niet uw arts loopt het risico wel maar u loopt het risico. Er zijn alternatieven waarbij u dit risico vele malen minder of niet loopt, wellicht moet u daar alleen iets langer op wachten. Dat is de informatie waar u uw geïnformeerde beslissing op mag en kan baseren. De rest is ruis en heeft met goed informeren weinig tot niets te maken als je het mij vraagt,

Comments (0)



Posted in: Maatschappij, Media, Politiek, Zorg


Tags: , , , , , , , , ,

10 April, 2021

Waarom woede over de vaccinwissel?

Het zal me niet in dank afgenomen worden maar toch.

Zelf was ik bang dat onze overheid onder alle verkeerde argumenten zou besluiten door te gaan met vaccineren met AstraZeneca terwijl er twee alternatieven zijn. Er volgde echter een (mijns inziens) positieve ontwikkeling. Men wil geen onnodig ernstig zieken en doden veroorzaken met een vaccinatieprogramma, ook niet als het een relatief klein groepje mensen betreft. Omdat men wil dat mensen vertrouwen kunnen houden dat vaccins veilig zijn en je er in principe niet dood aan kan gaan. In mijn optiek twee hele valide redenen om de mensen onder de zestig jaar over te zetten op mRNA vaccins.

Nu begrijp ik wel dat mensen die een afspraak voor vaccinatie in de planning hadden staan en nu moeten afwachten hoeveel vertraging er zal zijn, erg teleurgesteld zijn. Bijna iedereen heeft hang naar iets meer gevoel van veiligheid en dat vlak voor de afspraak even in rook zien opgaan, is natuurlijk ronduit verschrikkelijk. Wat ik dan niet begrijp is wat ik van tv tot krant tot sociale media voorbij zag komen. Artsen, deskundigen, hoog-risicogroepen, chronisch zieken en zelfs mensen met een prima gezondheid en weinig risico die woedend waren en zijn en eisen dat mensen zelf mogen kiezen om tóch het AstraZeneca vaccin te krijgen. Mensen zoals ook ik die achter het advies van de Gezondheidsraad en het besluit van de overheid staan, werden zo’n beetje weggezet als angsthazen, wappies, bitches, dom en meer. Ik vond het eerlijk gezegd verbijsterend om allerlei redenen.

Sowieso omdat blijkt dat velen het idee hebben opgevat dat als zij gevaccineerd zijn, kinderen met een gerust hart naar school kunnen sturen, anderen kunnen knuffelen en allerlei dingen kunnen ondernemen die ze nu nalaten om zichzelf en ik neem aan anderen veilig te houden. Dit terwijl bekend is dat vaccinatie niet 100% effectief is, geen steriele immuniteit geeft dus niet de heilige graal uit de crisis is. Nu al helemaal niet. Een meerderheid van de bevolking is immers nog niet gevaccineerd, kinderen tot achttien jaar worden vooralsnog helemaal niet gevaccineerd, alle signaalwaarden staan zwaar in het rood, ziekenhuizen lopen over en mensen met nood aan reguliere zorg kunnen niet terecht. Hebben we het nog niet over de groeiende groep volwassenen én kinderen die na een milde infectie kampen met #LongCovid of orgaanschade. Bovendien ziet het er naar uit dat vaccins drie maanden effectief zijn en vervolgens de antilichamen dus een deel van de beschermende werking vrij snel terug lopen. In Israël en Engeland stijgen zelfs de ziekenhuisopnamen met mensen die met twee prikken geheel gevaccineerd zijn al, een enorme tegenvaller voor de hoop dat vaccineren alleen ons van de pandemie af zou kunnen helpen. Ow en dan hebben we nog de mutaties. Zoals de P1 mutatie die meer besmettelijk is, ernstiger ziek maakt, resulteert in meer overlijdens, niet alleen ouderen maar ook jongere groepen vol en hard raakt én langs immuniteit van doorgemaakte infectie als vaccinatie weet te komen. Oftewel hoezo zou je na vaccinatie zoveel voorzichtigheid laten varen en aan het knuffelen slaan?

Eveneens verbijsterend vind ik de non-argumenten die opnieuw ingezet worden. Vanuit leken is dat jammer maar vanuit artsen en deskundigen is het mijn inziens ronduit kwalijk. Bijvoorbeeld het stellen dat het risico op trombose bij de pil of een vliegreis groter is terwijl het bij het AstraZeneca vaccin om een andere, veel gevaarlijkere, meer dodelijke en zeldzamere vorm van trombose in combinatie met een verlaagd aantal bloedplaatjes gaat. Er wordt dus door mensen de beter kunnen en moeten weten ronduit gelogen en waarom? Om leken een verkeerd idee van het risico te geven en hen over te halen te eisen dat zij dat risico moeten mogen nemen. Ook het goochelen met statistieken, doen alsof elke en iedere inwoner dezelfde risico’s zou lopen met COVID en mank lopende vergelijkingen is misinformatie en in deze dus manipulatie om mensen – nota bene onder het mom dat iedereen prima zelf een risico afweging kan maken – een verkeerd beeld te geven. In mijn ogen net zo slecht en kwalijk als de zogenoemde ‘wappie’ artsen die met leugens elke vaccinatie ontmoedigen.

Waar ik verder met mijn hoofd niet bij kan is hoe veel mensen het gehele proces beschouwen. Blijkbaar bestond er bij velen de gedachte dat pauzeren van het vaccinatieprogramma voor de bühne zou zijn en er ongeacht de uitkomst niets zou veranderen maar het vaccineren weer vervolgd zou worden. En meent deze groep mensen dat het pauzeren en aanpassen van vaccinatiebeleid een slechte kneuzenactie zou zijn van #HugoKanNiets. Gek want dit is een van de zeer weinige trajecten die verlopen is zoals van meet af aan de bedoeling was. De vaccins zijn ontwikkeld met trials die de meest opvallende bijwerkingen aantonen maar niet groot genoeg zijn om mogelijke zeldzamere bijwerkingen zichtbaar te maken. Bij de uitrol worden gevaccineerden/bijwerkingen daarom goed gemonitord om te zien of er niet toch bijzondere, zeldzamere bijwerkingen aan het licht komen. Gebeurd dat, volgt daar onderzoek naar. Is het een niet zo’n ernstige bijwerking, wordt deze toegevoegd aan de bijsluiter en kan de uitrol verder gaan. Is het een ernstige bijwerking waar je bijvoorbeeld dood aan kan gaan, kan er besloten worden het programma stop te zetten of het vaccin niet voor specifieke groepen mensen in te zetten. Geen kneuzenacte dus maar exact zoals geplant en uitgelegd.

Tot slot heb ik het idee dat mensen zich toch niet goed realiseren wat dit risico inhoudt. Vermoedelijk overheerst de gedachte dat het hen niet zal overkomen. Op zich een natuurlijk mechanisme van het brein omdat bewust zijn van elk risico wat er te vinden is, leven onleefbaar zou maken. Alleen is het niet zozeer belangrijk dat de kans op de bijwerking klein is of dat je ook morgen onder een bus kan lopen. Het is belangrijk te beseffen dat de bijwerking destructief en definitief is. Het kan iedereen zomaar ongelukkig treffen en als je net die ongelukkige bent, is de schade enorm of kan je het niet meer na vertellen. En is het niet vreemd dat mensen die zichzelf al veertien maanden met allerlei maatregelen en sommigen met geïsoleerd leven proberen niet ernstig ziek te worden of dood te gaan, nu in ruil voor enkele weken tijdswinst het risico willen nemen net die ene te zijn die dood gaat aan de vaccinatie? Terwijl er een alternatief voor handen is zonder deze fatale bijwerking die nog beter beschermt ook?

Enfin. Persoonlijk voel ik me erg positief over het besluit van de Gezondheidsraad en de overheid. Mij geeft het niet minder maar juist wat meer vertrouwen dat er niet koste wat het kost gevaccineerd wordt en dat het vaccinatieprogramma goed gemonitord en bewaakt is. In mijn ogen eindelijk iets wat wel werkt zoals het moet werken. Ik denk verder dat het voor een groep chronisch zieken bovendien een uitkomst is. Zij krijgen nu het meest effectieve vaccin zoals aanvankelijk de bedoeling en ook wens was. En waar AstraZeneca voortdurend leveringsproblemen had waardoor het vaccinatieprogramma nog meer vertraagde dan de belabberde strategie en uitvoering al deden, levert Pfizer aan wat is toegezegd en gelukkig, er is voor komende maanden een heleboel toegezegd. Hopelijk kunnen de mensen die al een afspraak voor vaccinatie hadden dus snel alsnog gevaccineerd worden.

Overigens lijkt voor een groep eigenlijk een ander probleem te spelen. De groep mensen die nog niet aan de beurt was maar via de zogenoemde spillagelijsten toch een afspraak had gekregen, die nu is afgezegd. Of de hoop hadden middels de spillagelijsten eerder gevaccineerd te kunnen worden en dat nu op losse schroeven zien staan. Voor hen zal er waarschijnlijk geen inhaalslag gemaakt worden en zij zullen misschien terug op hun oude plek verderop in de tijd belanden. Dat is natuurlijk ontzettend zuur. Alleen hoe hard het ook is, dat maakt de beleidsverandering van de Gezondheidsraad en overheid niet een slechte keus.

Comments (0)



Posted in: Maatschappij, Media, Politiek, Zorg


Tags: , , , , , , , , ,

28 March, 2021

Humor en handicaps

We zijn geanimeerd in gesprek en ik wil een slokje drinken nemen. Als het glas bijna mijn lippen raakt, gooi ik spontaan de gehele inhoud in mijn gezicht. Terwijl de ginger ale uit mijn haren en van het puntje van mijn neus druipt, komt mijn man niet meer bij van het lachen. De kat gaat voor de zekerheid een eindje verderop zitten, de hond vindt me bijzonder lekker ruiken.

Nee, ik wilde niet ‘lekker gek’ doen. Ik ben behept met een neuromusculaire ziekte en in periodes heb ik erg last van spasmes/stuipen of ontbreekt het nogal aan coördinatie en motoriek. Dat is op zichzelf best lastig en soms uitgesproken vervelend maar goed, gelukkig levert het ook hilarische situaties op. Althans, ik en mijn omgeving kunnen er vaak hard om lachen. Als ik mijn boterham plots door de kamer gooi, de macaroni door de keuken vliegt, ik spontaan midden in de kerstboom donder, een reuzestap neem over een piepklein drempeltje of mezelf met het geven van een hand wil voorstellen aan een arts en hem tegelijkertijd per ongeluk tegen zijn schenen schop.

Toegegeven, soms levert het gemixte taferelen op. Zoals de keer dat ik viel en tegelijkertijd twee tassen boodschappen de lucht in gooide. Mijn man zei verschrikt ‘Wat doe je nou?’ Waarop ik zwaar de pest in snauwde “Ik ga er even bij liggen, nou goed!”. Hij heeft zich een kwartier staan te bescheuren (iets wat voorbijgangers die me kwamen helpen niet konden waarderen, aan hun boze blikken te zien). (Jawel, ik kon er later zelf ook om lachen). Of een andere keer in Moviepark Duitsland. Om de Halloween optocht goed te kunnen zien, was ik op een flinke verhoging gaan staan. Mijn evenwichtsorganen kregen alleen een hickup waardoor ik naar voren viel. In een reflex steek ik mijn armen uit om mijn val te breken, raak het achterhoofd van een mijnheer voor me en duw zo zijn gezicht vol in zijn broodje vlees, salade en saus. Snel probeer ik uit te leggen dat het een ongelukje is en mijn excuses aan te bieden maar van schrik en het zien van zijn gezicht vol saus en sla, schiet ik tegelijkertijd in de lach. Gelukkig accepteerde hij sacherijnig toch mijn excuses en konden we ons uit de voeten maken voor hij zich bedacht.

Sommige mensen zullen denken dat ik getikt ben waarschijnlijk. Een zomer liep ik met een flinke groep hondeneigenaren kletsend door het park. Uit mijn ooghoek zie ik onze hond bij twee jonge meiden op een bankje om aandacht en een hapje eten bedelen. Hij luisterde niet naar mijn roepen dus loop ik zo gehaast als ik kan er heen. Of eigenlijk kan ik dat niet. Als ik vlak bij hen ben, vallen de spieren van een been dan ook uit. Ik beland vlak voor hun neus op een knie, alsof ik ze een huwelijksaanzoek wil doen. En tja, ik ben een beelddenker. Terwijl twee paar zwaar opgemaakte ogen verschrikt en geërgerd naar me kijken, zie ik helemaal voor me hoe bizar dit eruit moet zien. Hysterisch lachend zeg ik ook nog dom “Ik ga jullie geen aanzoek doen hoor”.

Vanmiddag ontstond er op twitter een felle discussie over een filmpje van een cabaretière. Ze speelt elk filmpje een ander type en deze keer was dat iemand met spasmes die een make-up turorial geeft. Verschillende mensen waren er boos om geworden en iemand die zelf veel last heeft van spasmes had haar aangesproken op vermeend kwetsend zijn van het filmpje. De cabaretière reageerde met nog een filmpje waarin ze als hetzelfde typetje excuses aan bood. Dat viel in nog veel slechtere aarde.

Hoewel ik me de verontwaardiging over het tweede filmpje wel kan voorstellen en ik dat filmpje ook niet bijster grappig vond, viel me op dat de reacties ontzettend boos, fel en in mijn ogen nogal tegenstrijdig waren. Mensen die menen dat gehandicapten volledig gelijk zijn aan niet gehandicapten en evenveel mee tellen in de maatschappij, spraken tegelijkertijd uit dat handicaps niet gebruikt zouden mogen worden in sketches en (poging tot) satire omdat het mensen (gehandicapten) zonder meer zou kwetsen. Er kwamen bakken haat voorbij en er werd opgeroepen massaal te rapporteren om het filmpje en het liefst de cabaretière in kwestie van sociale media af te krijgen.

U voelt wel aankomen dat ik het hier niet mee eens ben. Sowieso denk ik dat er niet gelachen wordt om de handicap maar om de – in mijn ogen grappige – situatie die er uit voort kan komen. Humor is bovendien een van de manieren om met moeilijke dingen om te gaan, of het nu gaat om de handicap voor de gehandicapte of de ongemakkelijkheid die het zien van een handicap nu eenmaal vaak oplevert aan de kant van de niet gehandicapten. Mij geeft het in elk geval wat luchtigheid. Mijn inziens zou het verder goed zijn overal gehandicapten bij te betrekken. De zichtbaarder  het is, de normaler het immers wordt. Tot slot denk ik ook wel enige hypocrisie te zien. De zwetende, etende, schreeuwende en nog meer etende dikke mannen uit Draadstaal worden veelal als ontzettend grappig gezien maar de vrouw met spasmes als typetje gebruiken zou uitsluitend kwetsend zijn.

Enfin, ik mengde me met mijn mening in de discussie. Niet met gestrekt been ofzo. Ik stelde wat vragen en gaf aan hoe ik er zelf in sta. Gelukkig kwamen er enkele normale gesprekken uit voort. Verbazingwekkend waren er meer die op wilden komen voor gehandicapten zoals ik maar dat deden door mij uit te schelden, zwart te maken, op negeren te plaatsen of te blokkeren. Direct en indirect werd ik bovendien weggezet als kwetsbaar, slachtoffer, kwetsbaar slachtoffer, zielig, een target, iemand die ontzien moet worden of iemand die humor per definitie niet aan zou kunnen. Ik zou verder een bitch zijn, het empathie-gen zou bij mij ontbreken en uiteraard vonden enkele mensen dat ik mijn bek moest houden. Niet gehandicapten legden me uit dat gehandicapten – opnieuw, zoals ik dus – het loodzwaar hebben, de handicap haten en deze door dit soort sketches pijnlijk in het gezicht geworpen krijgen, humor mentaal niet aan kunnen of zelfs met humor ‘kapot gemaakt worden’. Ow en het was geen humor maar ‘validistische pesterij’ zo werd me uitgelegd. Kortom, ik moest het verschrikkelijk vinden en als ik het niet verschrikkelijk vond, was ik een kutwijf.

Gelukkig kan ik daar met mijn zwarte gevoel voor humor ook om lachen.

Comments (2)



Posted in: Lijflog, Maatschappij, Media


Tags: , , , , , ,

6 February, 2021

#JeBentOnsVergetenHugo

Misschien was het naïef te hopen op een betere uitkomst. Hugo de Jonge had tenslotte al vier maal eerder het advies van de Gezondheidsraad – om ouderen en kwetsbaren als eerste te vaccineren – onder invloed van lobbygroepen resoluut terzijde geschoven. Vrijdag vervloog onze hoop dan ook toen het advies voor de vijfde maal in de prullenbak belande. Nu onder het mom dat hij zorgverleners snelle vaccinatie had beloofd en meende dat hij zich aan die afspraak moest houden. Zo zijn de chronisch zieken met hoog risico op een ernstig verloop van COVID-19 van januari naar half februari, via maart en toen april nu ergens in juni beland om gevaccineerd te worden. Als we geluk hebben. Immers de leraren, de BOA’s de politie en de ME kloppen al op Hugo’s deur en ook de contactberoepen raken wat ongeduldig. Ow en nog een dingetje. Terwijl het meest effectieve vaccin nu niet alleen in oudere armen maar ook in gezonde armen wordt geprikt, krijgen deze hoog risicogroepen vooralsnog het minst effectieve vaccin toebedeeld. De verdediging van deze redelijk absurde toewijzing: ‘beter iets dan niets’.

Blijkbaar was de afspraak in het begin van de crisis dat de overheid en samenleving álles zouden doen om kwetsbaren veilig te houden, geschreven in onzichtbare inkt. Vervlogen voor we blij met onze ogen konden knipperen. Van begin af aan was het advies van het RIVM voor ons kwetsbaren immers: isoleer uw zelf, ga zo min mogelijk weg, werk thuis, ontvang zo min mogelijk mensen en in complexe gevallen, zonder u af van uw gezin. Dat laatste klinkt afschuwelijk maar er is een groep mensen die dat noodgedwongen heeft gedaan en nog steeds doet. Immers partners moeten naar hun werk, kinderen moeten naar school en het was lang niet voor iedereen haalbaar om met het hele gezin af te zonderen van de samenleving.

Mooi weggeborgen raakten we direct al uit beeld. Er was bijvoorbeeld boosheid over het hamsteren, verontwaardiging dat zorgverleners misgrepen in de supermarkt en tot overmaat waren de bezorgmomenten al snel voor vier weken opperdepop. Er werd van alles bedacht voor groepen werkenden en voor mensen die in quarantaine moesten, die konden toch niet zonder boodschappen komen te zitten! Helemaal mee eens maar de kwetsbaren zochten het maar uit. Ze konden extra, extra betalen om drie weken na bestelling iets bezorgd te krijgen. Degenen die dat niet lukte of de bezorgdienst nu eenmaal niet konden betalen, mochten zelf door de supermarkt heen kreupelen. Ondertussen werden hulphonden en scootmobielen geweigerd, mochten begeleiders niet mee naar binnen, werden mensen met rolstoelen verplicht op een of andere manier zichzelf en een winkelkar voort te bewegen en droeg je ter bescherming van de zelf een mondkapje, kon je rekenen op scheldcannonades en moeilijk gedoe. Ook buiten was het weinig gezellig overigens. Ik ben heel wat keren de berm in gestruikeld of half gevallen omdat menigeen te besodemieterd was me te ontwijken of even in te houden zodat ik uit de weg kon stiefelen. Het ‘samen doen’ is alleen als het uitkomt blijkbaar, anders loopt zo’n kwetsbare maar in de weg.

De zorg werd meteen in de eerste lockdown afgeschaald. Niet verwonderlijk, we wisten nog niets tenslotte en huisartsenpraktijken en ziekenhuizen kunnen al makkelijk besmetingshaarden van jewelste worden. Het afschalen ging echter wel erg rigoureus. Zo bleek dat vitamine B12-tekort patiënten die in de huisartsenpraktijk of thuis door de thuiszorg behandeld werden met vitamine B12 injecties, massaal hun behandeling gestopt zagen worden. Terwijl de Wereld Gezondheid Organisatie uitsprak dat behandeling met vitamine B12 injecties een essentiële behandeling is die niet gestopt mag worden vanwege corona overwegingen, werden deze patiënten hier naar de drogist gestuurd(!). En zo zijn er meer belangrijke controles en essentiële behandelingen het raam uit gevlogen. De kwetsbaren geïsoleerd zonder (voldoende) zorg achterlatend. Bijna een jaar later maakt men zich wel druk om gemiste diagnoses, bevolkingsonderzoeken en uitgestelde handelingen en operaties. Ik heb geen een onderzoek gezien of de chronisch zieke kwetsbaren een beetje behoorlijk door de periodes van afschaling zijn gekomen. Nog steeds niet interessant blijkbaar.

Daarna konden langzamerhand steeds meer werkende groepen mensen getest worden. De kwetsbaren kwamen er als laatste pas bij. ‘Logisch’,  was iedereen het met elkaar eens. Werkenden moeten ergens heen tenslotte en kwetsbaren, die zitten toch al lekker geïsoleerd zichzelf veilig te houden. Dat het voor kwetsbaren zeer van belang kan zijn zo vroeg mogelijk te weten of er sprake is van besmetting met COVID-19 om wellicht te kunnen voorkomen dat ze in het ziekenhuis belanden, drong zelfs in de zorg absurd laat door. Wel bleek dat Jaap van Dissel, het RIVM, het OMT en de overheid de verpleeghuizen waren “vergeten”. Dat zorgverleners daarom zonder persoonlijke beschermingsmiddelen in de frontlinie hadden gewerkt en er veel ziek zijn geworden, daar sprak men terecht schande van. De ouderen werden niet getest. Ouderen werden wel ‘gemotiveerd’ vooral maar niet met COVID naar het ziekenhuis te gaan. Nog erger werden ze al snel en mass niet meer ingestuurd/door ziekenhuizen geweigerd. Duizenden zijn eenzaam en akelig zonder zuurstof maar met morfine en sedatie gestorven. Premier van alle Nederlanders Rutte gaf er niet veel om. In persconferenties werden ze nauwelijks of even gehaast genoemd. De herdenking in oktober werd geen ruchtbaarheid aan gegeven, geloof dat we ergens op youtube en een stream wat woorden van de Premier kregen en toen was er genoeg herdacht. ContainmentNu organiseerde zelf – twee maal – een mooie, indrukwekkende herdenking met honderden kaarsjes op de dam. Het haalde het avondnieuws niet eens.

En zo gaat het telkens weer over alles en iedereen behalve de kwetsbaren. Kwetsbaren die uit bescherming van zichzelf en de psyche van hun kinderen – je zal als jong mens maar per ongeluk je ouders, grootouders, familie of vrienden ombrengen omdat je COVID mee naar huis gehuppeld hebt – kregen soms/vaak de school maar ook de leerplichtambtenaar en zelfs veilig thuis over zich heen. Blijkbaar was leerplicht ineens schoolplicht en werd het gezin veilig houden voor ziekte en dood bestempeld tot kindermishandeling. Ziekenhuizen en andere organisaties wilden geen mondmaskers dragen en wilden graag dat patiënten dat ook niet deden. Men is pas mondmaskers in gaan voeren nadat de ene grote uitbraak na de andere volgde. Waarschijnlijk meer met ziekmeldingen van het personeel in gedachten dan dat men patiënten zo veilig mogelijk wilde houden. Zo bleef het voor kwetsbaren een gevaarlijke, moeilijke situatie zonder perspectief of lichtpuntje.  

Tot de eerste vaccinaties een feit werden. De WHO en ook onze eigen Gezondheidsraad adviseerde de kwetsbaren, ouderen en chronisch zieke hoog risicogroepen, als eerste te vaccineren van oud naar jong. Niet zomaar een losse gedachte om ons een pleziertje te doen. De gedachte erachter is dat je de mensen die het meeste risico lopen op ernstig verloop van COVID-19 wil beschermen en zo tegelijkertijd zorgt dat de druk in de zorg van COVID patiënten drastisch afneemt. Uiteraard waren kwetsbaren blij met dit advies. Hoewel we echt niet meteen maar van alles zouden kunnen doen, zouden we nu echt een stuk veiliger zijn, een beetje uit de algehele isolatie kunnen en zouden partners makkelijker naar hun werk en kinderen weer naar school kunnen.

Dit advies werd al deels uit het raam gegooid toen besloten werd de zorgverleners in verpleeghuizen eerst te vaccineren en daarna de bewoners. Een heel zonderling concept. Immers was toen al bekend dat er vrij waarschijnlijk geen steriele immuniteit dus geen ring immuniteit zou ontstaan. Vaccinatie houdt vooral de gevaccineerde veilig(er). Het mindert de besmetting waarschijnlijk wel maar stop het niet. We bouwden dus een muurtje om ouderen heen niet om ze veilig te houden maar om ze nog makkelijker asymptomatisch te besmetten. Een muurtje wat sowieso al bestond uit gatenkaas. Immers is er ook nog iets als visite, zorg van buiten, bezorgers etcetera.

Vervolgens kwamen er lobbygroepen op. De wetenschap dat als kwetsbaren gevaccineerd zijn, de druk op de zorg mindert werd omgegooid naar: er zijn teveel ziekmeldingen in de acute zorg dus dienen zij voorrang in de vaccinaties te krijgen. Dan worden zij niet meer ziek en kunnen al die kwetsbaren die hierdoor niet gevaccineerd zijn, blijven opvangen. Een bizarre redenering die in de strijd om de vaccinaties tot logica verheven werd. Het zou een relatief kleine groep zijn maar het bleek de eerste dominosteen. De huisartsen zijn in feite ook acute zorg en wilden dan logisch eveneens gevaccineerd worden. Plus alle medewerkers in de praktijk, die kan je dan niet zonder laten. Vervolgens bleek dat groepen zorgverleners die met COVID-patiënten werken, afgescheept werden met flutmaskers. Er werd niet bedacht dat deze groep zorgverleners veiliger kon werken met ffp2 maskers die in miljoenen aantallen in pakhuizen liggen te wachten (dat zal wel te kostbaar zijn). Nee, ook zij moesten voorrang in de vaccinatiestrategie om ‘veilig te kunnen werken’. Maar ja, de gehandicaptenzorg dan? En de medewerkers van de GGZ? Zorgende contactberoepen? De politie, de BOA’s, de leraren? Tja, feitelijk kan elke beroepsgroep natuurlijk tegen COVID aanlopen. Ze willen begrijpelijkerwijs allemaal zo snel mogelijk veilig(er) zijn met een vaccin in de arm. De dominostenen vielen rap na elkaar en de strijd om vaccinaties barstte in volle hevigheid los. En de kwetsbaren? We werden niet eens meer genoemd of nog erger, uitgekafferd voor egoïsten die voorrang willen terwijl wij niet met gevaar voor eigen leven in de frontlinie werken. Dat laatste is voor veel kwetsbaren waar. Bij ons bestaat alleen het gevaar voor eigen leven. Een gevaar wat vele, vele malen groter is dan voor de gezonde mensen die rollebollend over de talkshowtafels gingen om voor te dringen in de vaccinatierij. Blijkbaar een kniesoor die daar nog op let.

Nu is het echt heel begrijpelijk dat iedereen graag zo snel als mogelijk gevaccineerd wil worden en is er voor elke groep heus wel iets te zeggen. Groepen mensen mogen natuurlijk ook voor zichzelf opkomen. En Hugo de Jonge is inderdaad de eindverantwoordelijke die niet had hoeven zwichten voor lobby en druk. Hij is echter wel gezwicht. De chronisch zieke hoog risicogroepen onder de zestig zijn ver naar achteren geschoven en krijgen het minst effectieve vaccin. En de kans dat we helemaal achteraan komen is levensgroot aanwezig, de vaccinatiestrategie wordt onderhand elke week wel aangepast en wij zitten tenslotte toch al in isolatie. Waar niemand ons ziet en niemand ons hoort.

Of u moet mee kabaal gaan maken?

#VergeetOnsNietHugo
Website: Vergeetonsniethugo.nl

Comments (0)



Posted in: Maatschappij, Media, Politiek, Zorg


Tags: , , , , , , , ,

31 January, 2021

Kwetsbaren zijn niet het kwaad in deze crisis

Vandaag brak ik. Heb ik in de armen van mijn man staan janken in de gang. Het zoveelste nieuwsbericht – dit keer nota bene afkomstig van vier ‘helden in de zorg’ intensivisten – dat ons ‘kwetsbaren’ vertelt dat we dood mogen gaan zodat anderen weer een terrasje kunnen pikken en een feestje kunnen vieren, was er een teveel.

Niet alleen omdat ik zo’n ‘kwetsbare’ ben die al 339 dagen in isolatie zit. Niet alleen omdat mijn gezonde man ook geen leven meer heeft om mij veilig te houden. Niet alleen omdat ik andere ‘kwetsbaren’ zie en hoor die langzaam mentaal kapot aan het gaan zijn. Ook omdat hier de meest stupide strategie verkondigd wordt, gebaseerd op louter onwaarheden en misvattingen. Een strategie die aantoonbaar niet werkt, ellende op alle vlakken denkbaar door de gehele samenleving heen vergroot maar toch steeds meer gemeengoed aan het worden is. Omdat een politicus, psychiater, econoom of in dit geval knappe dokter het zegt en ‘die zal het toch wel weten’.

Laat ik starten met de strategie die aantoonbaar wél zou werken. Een korte doch harde lockdown, direct gevolgd door testen, testen, testen, in geval van besmetting snel en goed bron- en contactonderzoek, quarantaine en nog meer testen. Omgeven door veel en zeer heldere communicatie en informatie zodat elke burger exact weet wat er gaande is, wat er van ze verwacht wordt en welk positief perspectief er is. Van China tot Taiwan tot Nieuw-Zeeland en meer landen waar élk mensenleven telt, volksgezondheid en veiligheid voorop staat en die deze strategie hebben gevolgd, zien we de uitmuntende resultaten. Het virus bedwongen, weinig slachtoffers, weinig doden maar ook minder economische schade, open kunnen van de samenleving en niets geen druk op de zorg.

Veel Westerse landen doen dit niet en Nederland al helemaal niet. In tegendeel. We zijn gegaan voor groepsimmuniteit die onhaalbaar en ethisch onverantwoord is en varen nog steeds op ‘ziekenhuiscapaciteit’. Dat is al accepteren dat er veel slachtoffers vallen én lopen over het randje van de afgrond: een kleine onbalans zorgt er voor dat alles in sneltreinvaart fout gaat. Daarbij is werkelijk álles wat je kan bedenken grondig fout gegaan. Schaarste, schaarste, schaarste, zelf het wiel uit willen vinden zonder ook maar iets te leren van het buitenland, te laat ingrijpen, te zachte maatregelen, groepen mensen niet zien staan – Van Dissel zei letterlijk dat de verzorgingshuizen “vergeten” waren, verkeerde prioriteiten leggen, niet afgaan op wetenschap maar de sfeer onder de bevolking en andere belangen, datalekken, populisme in verband met aanstaande verkiezingen, stuivertje wisselen in maatregelen, sturen op risico, een politiek gestuurd, armoedig slecht georganiseerd vaccinatiebeleid. Alles. Dus werken maatregelen niet voldoende. Dus blijven we in een situatie zitten van teveel besmettingen en slachtoffers. Dus is de weg van de ene rottige maatregel naar de andere te strompelen Dus blijft de druk in de zorg te hoog, gaat de economie naar de klote, kunnen mensen het mentaal niet meer bolwerken, verliest de samenleving het samen leven en is er geen einde in zicht. Worden we op verschillende vlakken allemaal kwetsbaar gemaakt.

Je zou denken dat de knappe koppen die koppen eens bij elkaar steken, de puinhoop waar we ons in bevinden met schrik zien, besluiten dat het roer om moet en willen motiveren zo hard mogelijk naar de strategie te rennen om uit dit brandende treinwrak te komen. Absurd, verbijsterend, pijnlijk, schofferend gebeurt dat niet. Knappe koppen versplinterd in egocentrische groepjes die zichzelf onaantastbaar wanen voor het virus en alle gevolgen bedenken het ene na het andere stompzinnige idee om dat zo snel als ze kunnen te ventileren aan een talkshowtafel of in de krant. Groepen mensen polariserend. Een schijntegenstelling creërend alsof het kwetsbaren tegen de rest is. Alsof niet het virus en wanbeleid schuldig is maar kwetsbaren de bron van het kwaad zijn.

Je behoort een column of weblog te eindigen met een lichtpuntje of een positieve boodschap. Dat lukt me deze keer niet. Op 8 februari gaan, ondanks meer besmettelijke varianten en amper iemand gevaccineerd, de basisscholen open. Vooralsnog zonder echt goede maatregelen om dat veilig te doen om redenen die niet belangrijker zouden mogen zijn dan gezondheid en leven. In maart volgen verkiezingen, de partij die Nederland grondig om zeep heeft geholpen is volgens de laatste peilingen veruit de grootste met niet minder maar meer zetels dan ze nu in de Kamer hebben. En knappe koppen verspreiden walgelijke ideeën die ons alleen verder in deze crisis zullen duwen.

Voor de mensen die denken dat het werkelijk een kwestie is van wat #DorHout opofferen voor het welzijn en welbevinden van de gehele samenleving. Bedenk even het volgende: Gemiddeld 26% van de voorheen jonge, gezonde mensen onder de 50 met milde klachten die thuis uit kunnen zieken, houden hier #LongCovid en/of orgaanschade aan over. Een onbekend maar fors aantal wat ziekenhuisopname nodig heeft, loopt eveneens orgaanschade op, moet door een langdurig hersteltraject heen en raakt niet meer de oude. De meer we het virus rond laten gaan om welke reden dan ook, de hoger het aantal mensen wat ziek wordt, arbeidsongeschikt raakt en ja, ook dood gaat. Buiten het persoonlijke leed wat hiermee gepaard gaat kan een samenleving zoveel ziekte en arbeidsongeschiktheid niet opvangen. De zorg niet maar ook de maatschappij en de economie niet. Maatregelen versoepelen om wat sociaal leven terug te krijgen heeft dus een extreem hoge prijs. Vele malen hoger dan triage op de IC door intensivisten die van andere vak gebieden geen kaas hebben gegeten.

Comments (2)



Posted in: Maatschappij, Media, Politiek, Zorg


Tags: , , , , ,

8 December, 2020

#LongCovid

Hele dagen hoor ik mensen over corona vertellen wat neerkomt op ‘alleen ouderen en mensen met onderliggend lijden gaan dood aan dit virus’. En ‘voor 98,5% van de mensheid is het maar klein griepje met weinig tot geen symptomen’. Het is alsof mensen het misplaatste idee hebben dat ‘onderliggend lijden’ en ‘ouderdom’ zou betekenen dat je minstens met een been in het graf staat en zij zich niet realiseren dat je met diabetes tot astma of na immuuntherapie stokoud kan worden. Mijns inziens geeft het bovendien aan hoe verachtelijk weinig waarde er aan een mensenleven toegekend wordt, zolang het maar niet om het eigen leven en dat van geliefden lijkt te gaan. Wat echter het meest opvallend is, is hoe weinig er in Nederland bekend lijkt te zijn over #LongCovid en #LongHaulers. Niet vanuit het RIVM, het OMT of de overheid maar gek genoeg ook weinig in de media en niet aan de talkshowtafels. En daar zit, denk ik althans, dan ook het probleem waarom mensen alles belangrijker lijken te vinden dan gezondheid. En waarom de wil lijkt te ontbreken om dit virus krachtig in te willen dammen met de bedoeling zo min mogelijk mensen ziek te laten worden.

De schatting op het moment is dat tussen de 10 en 20 procent van de zieken #LongCovid krijgt. Dat gebeurd niet alleen bij mensen die op de IC hebben gelegen en een lang revalidatietraject voor de boeg hebben. Het gebeurd juist ook bij relatief jonge, voorheen gezonde mensen die met ‘milde klachten’ thuis uit kunnen zieken. Een deel daarvan loopt orgaanschade op aan longen, hart, nieren, lever, alvleesklier, schildklier, centraal zenuwstelsel of hersenen waarvan niet zeker is in hoeverre dat geneest en wanneer dan. Een ander deel houdt langdurig klachten zonder dat de wetenschap precies weet hoe dat komt, wellicht dat er iets mis gaat in het immuunsysteem. Zoals het er nu voor staat, zorgt dit virus er in elk geval voor dat 1 op 5 tot 10 personen met milde klachten langer dan 3 weken ziek is en 1 op de 44 personen langer – vaak veel langer – dan 3 maanden ziek is. Dat is niet ziek als in een sniffeltje of een kuchje maar ziek als in de trap niet normaal op kunnen klimmen, uitgeput zijn na het aankleden, voortdurend buiten adem zijn, elke dag een splijtende hoofdpijn, brainfog waardoor mensen de simpelste taken niet uitgevoerd krijgen, niets kunnen ruiken en proeven en/of regelmatig terug ziek worden met diarree, overgeven en alles erop en eraan. Buiten dat het niet erg gezellig is voor de mensen die het treft, hoef je geen wiskundige te zijn om in te kunnen schatten dat bij oplopende besmettingen zoveel arbeidsongeschiktheid ook problemen voor economie en samenleving betekent.

Onze overheid heeft gekozen voor de strategie van ‘gecontroleerd uitrazen’ en ‘groepsimmuniteit’. En ik denk zomaar dat de burger daarom vooral niet geïnformeerd wordt over #longcovid. Het is immers, zoals minister-president Mark Rutte half maart aangaf en later halfslachtig ontkende, de bedoeling dat zoveel mogelijk mensen die niet in het ziekenhuis belanden, wél ziek worden. Iets waar mensen wel mee kunnen leven zolang ze het idee hebben dat de mensen die er aan dood gaan toch al met een been in het graf stonden én zij zelf een paar dagen wat snotteren en weer verder kunnen met het leven. Zouden mensen zich realiseren dat de kans 1 op 5 tot 1 op 10 is zo’n drie maanden uit de roulatie te liggen en 1 op 44 dat ze na acht maanden nog steeds amper of niet kunnen werken, laat staan leuk leven, zouden zij dan nog steeds zo enthousiast zijn over het ‘gecontroleerd uitrazen’ en ‘sturen op ziekenhuiscapaciteit’?

Comments (2)



Posted in: Maatschappij, Media, Zorg


Tags: , , , ,

21 April, 2020

Een pandemie is geen sprookje nee

Eigenlijk heb ik mijn halve leven wel in mijn achterhoofd gehad dat de kans groot was dat mijn generatie en dus ik zelf nog een pandemie zou meemaken. Natuurlijk had ik geen uitgesproken voorstelling hoe de wereld er dan uit zou gaan zien maar dat het eng en klote zou zijn, leek nogal onvermijdelijk. Wat ik beslist niet aan had zien komen, is hoe met name de Westerse mens zich zou gedragen. Hoe de focus al snel niet meer op het virus, vermijden van zieken en doden en indien mogelijk uitbannen van het virus zou liggen. Maar op hoe erg het blijkbaar is om thuis te blijven, om afstand te houden, om de kinderen de hele dag thuis te hebben en om niet te kunnen doen waar we zin in hebben. En dit niet na een slepend jaar. Welnee. Na één maand.

Al in de eerste twee weken van wat strengere maatregelen om rampspoed in onze zorg te voorkomen, volgden de eerste columns en tv-optredens dat we de economie van het slot moeten gooien en hoeveel en welke groepen mensen we daarvoor gerust dood kunnen laten gaan. Hoewel de verontwaardiging over dat dood laten gaan aanvankelijk nog groot was, is dat in nog geen maand veranderd naar de suggestie dat ouderen toch al met een been in het graf staan, het eigenlijk massaal niet erg zouden vinden om dood te gaan en de rest van de bevolking dat dood gaan vooral moet accepteren of nog beter, moet omarmen. Hoewel niet duidelijk is of kinderen weinig of erg besmettelijk zijn, is het waarschijnlijk dat het kabinet vanavond zal aankondigen dat basisscholen weer open gaan. En dat jongeren ‘meer bewegingsvrijheid’ krijgen. De rest van Nederland blijft waarschijnlijk strenge maatregelen houden maar protest onder het mom dat ‘al onze vrijheden worden afgenomen’ groeit met de dag. Van columns waarin staat te lezen dat mensen er ‘niet meer aan mee willen doen’ tot een oproep over een ruime week samen te gaan demonstreren op het Malieveld in Den Haag. Vanavond zie ik de zoveelste gedragspsycholoog op televisie langskomen die het even wil hebben over de welwillendheid van de burger, de weg ebbende solidariteit en dat deze situatie ‘onhoudbaar is’. Nog maar eens, niet na een slepend jaar maar na één maand.

Enige realiteitszin lijkt er niet in te ontdekken. Blijkbaar beseffen volksstammen mensen nu al niet meer dat er relatief weinig zieken en doden te betreuren zijn dóór genomen maatregelen. En dat met kleine besmettingshaarden hier of daar het supersnel weer helemaal mis kan gaan. Dat dit virus niet alleen dikke, rokende 80+ers met een latente doodswens raakt maar allerlei lagen van de bevolking, van jongere kwetsbaren tot geheel gezonde, fitte mensen. Dat bovendien een grote groep mensen van degenen die het ternauwernood of zelfs met gemak overleven, allerhande verstrekkende schade aan het lichaam over zal houden, Een deel daarvan zoveel schade dat ze een leven lang geïnvalideerd raken. Hebben we het niet over de uitgeputte zorgverleners en verslagen nabestaanden die massaal een post traumatische stress stoornis aan het ontwikkelen zijn. Kortom, dat de maatregelen niet bedoeld zijn om burgers te pesten en een handjevol mensen te redden (die volgens menigeen blijkbaar het redden niet waard zijn) maar bedoeld zijn om de nachtmerrie en miljoenen doden die de Spaanse griep ons iets meer dan 100 jaar geleden heeft gebracht, uit alle macht te vermijden.

Ondertussen vraag ik me elke dag af wat de mensheid aan Westerse kant in hemelsnaam bezielt. Natuurlijk is het vervelend om veel thuis te zijn en je beperkt te voelen. Uiteraard is het griezelig wat dit met de economie en mensenlevens doet. En ja, de wereld verandert en dat vraagt wat aanpassingsvermogen. Maar mijn hemel. We zitten niet met voedselbonnen, schaars kaarslicht en een gammele transistor radio angstig in een tochtige kamer te wachten of er bommen op ons hoofd gaan vallen. We zitten niet eens echt in een zogenoemde lockdown.

Comments (0)



Posted in: Maatschappij, Media, Zorg


Tags: , , , , , , ,

Page 1 of 6

Next

Powered by WordPress & theme based on Lovecraft