Tag: Dood Page 1 of 2

Vandaag brak ik. Heb ik in de armen van mijn man staan janken in de gang. Het zoveelste nieuwsbericht – dit keer nota bene afkomstig van vier ‘helden in de zorg’ intensivisten – dat ons ‘kwetsbaren’ vertelt dat we dood mogen gaan zodat anderen weer een terrasje kunnen pikken en een feestje kunnen vieren, was er een teveel.

Niet alleen omdat ik zo’n ‘kwetsbare’ ben die al 339 dagen in isolatie zit. Niet alleen omdat mijn gezonde man ook geen leven meer heeft om mij veilig te houden. Niet alleen omdat ik andere ‘kwetsbaren’ zie en hoor die langzaam mentaal kapot aan het gaan zijn. Ook omdat hier de meest stupide strategie verkondigd wordt, gebaseerd op louter onwaarheden en misvattingen. Een strategie die aantoonbaar niet werkt, ellende op alle vlakken denkbaar door de gehele samenleving heen vergroot maar toch steeds meer gemeengoed aan het worden is. Omdat een politicus, psychiater, econoom of in dit geval knappe dokter het zegt en ‘die zal het toch wel weten’.

Laat ik starten met de strategie die aantoonbaar wél zou werken. Een korte doch harde lockdown, direct gevolgd door testen, testen, testen, in geval van besmetting snel en goed bron- en contactonderzoek, quarantaine en nog meer testen. Omgeven door veel en zeer heldere communicatie en informatie zodat elke burger exact weet wat er gaande is, wat er van ze verwacht wordt en welk positief perspectief er is. Van China tot Taiwan tot Nieuw-Zeeland en meer landen waar élk mensenleven telt, volksgezondheid en veiligheid voorop staat en die deze strategie hebben gevolgd, zien we de uitmuntende resultaten. Het virus bedwongen, weinig slachtoffers, weinig doden maar ook minder economische schade, open kunnen van de samenleving en niets geen druk op de zorg.

Veel Westerse landen doen dit niet en Nederland al helemaal niet. In tegendeel. We zijn gegaan voor groepsimmuniteit die onhaalbaar en ethisch onverantwoord is en varen nog steeds op ‘ziekenhuiscapaciteit’. Dat is al accepteren dat er veel slachtoffers vallen én lopen over het randje van de afgrond: een kleine onbalans zorgt er voor dat alles in sneltreinvaart fout gaat. Daarbij is werkelijk álles wat je kan bedenken grondig fout gegaan. Schaarste, schaarste, schaarste, zelf het wiel uit willen vinden zonder ook maar iets te leren van het buitenland, te laat ingrijpen, te zachte maatregelen, groepen mensen niet zien staan – Van Dissel zei letterlijk dat de verzorgingshuizen “vergeten” waren, verkeerde prioriteiten leggen, niet afgaan op wetenschap maar de sfeer onder de bevolking en andere belangen, datalekken, populisme in verband met aanstaande verkiezingen, stuivertje wisselen in maatregelen, sturen op risico, een politiek gestuurd, armoedig slecht georganiseerd vaccinatiebeleid. Alles. Dus werken maatregelen niet voldoende. Dus blijven we in een situatie zitten van teveel besmettingen en slachtoffers. Dus is de weg van de ene rottige maatregel naar de andere te strompelen Dus blijft de druk in de zorg te hoog, gaat de economie naar de klote, kunnen mensen het mentaal niet meer bolwerken, verliest de samenleving het samen leven en is er geen einde in zicht. Worden we op verschillende vlakken allemaal kwetsbaar gemaakt.

Je zou denken dat de knappe koppen die koppen eens bij elkaar steken, de puinhoop waar we ons in bevinden met schrik zien, besluiten dat het roer om moet en willen motiveren zo hard mogelijk naar de strategie te rennen om uit dit brandende treinwrak te komen. Absurd, verbijsterend, pijnlijk, schofferend gebeurt dat niet. Knappe koppen versplinterd in egocentrische groepjes die zichzelf onaantastbaar wanen voor het virus en alle gevolgen bedenken het ene na het andere stompzinnige idee om dat zo snel als ze kunnen te ventileren aan een talkshowtafel of in de krant. Groepen mensen polariserend. Een schijntegenstelling creërend alsof het kwetsbaren tegen de rest is. Alsof niet het virus en wanbeleid schuldig is maar kwetsbaren de bron van het kwaad zijn.

Je behoort een column of weblog te eindigen met een lichtpuntje of een positieve boodschap. Dat lukt me deze keer niet. Op 8 februari gaan, ondanks meer besmettelijke varianten en amper iemand gevaccineerd, de basisscholen open. Vooralsnog zonder echt goede maatregelen om dat veilig te doen om redenen die niet belangrijker zouden mogen zijn dan gezondheid en leven. In maart volgen verkiezingen, de partij die Nederland grondig om zeep heeft geholpen is volgens de laatste peilingen veruit de grootste met niet minder maar meer zetels dan ze nu in de Kamer hebben. En knappe koppen verspreiden walgelijke ideeën die ons alleen verder in deze crisis zullen duwen.

Voor de mensen die denken dat het werkelijk een kwestie is van wat #DorHout opofferen voor het welzijn en welbevinden van de gehele samenleving. Bedenk even het volgende: Gemiddeld 26% van de voorheen jonge, gezonde mensen onder de 50 met milde klachten die thuis uit kunnen zieken, houden hier #LongCovid en/of orgaanschade aan over. Een onbekend maar fors aantal wat ziekenhuisopname nodig heeft, loopt eveneens orgaanschade op, moet door een langdurig hersteltraject heen en raakt niet meer de oude. De meer we het virus rond laten gaan om welke reden dan ook, de hoger het aantal mensen wat ziek wordt, arbeidsongeschikt raakt en ja, ook dood gaat. Buiten het persoonlijke leed wat hiermee gepaard gaat kan een samenleving zoveel ziekte en arbeidsongeschiktheid niet opvangen. De zorg niet maar ook de maatschappij en de economie niet. Maatregelen versoepelen om wat sociaal leven terug te krijgen heeft dus een extreem hoge prijs. Vele malen hoger dan triage op de IC door intensivisten die van andere vak gebieden geen kaas hebben gegeten.