Tag: Hondenpoep

Poep

Jawel, ik was voorheen altijd principieel tegen opruimen van hondenpoep. Omdat we immers hondenbelasting betalen. Maar vooral omdat we  nog in een wijk woonden waar elk stukje groen vol lag met glas tot avondeten tot afgedankte huisraad. Het was zo onzinnig om tussen die puinzooi hondenpoep op te rapen. Zolang de hond netjes in dezelfde stukjes groen of een bosje zijn behoefte deed, vond ik het dus wel best.

Maar ja, we zijn verhuist. Naar een groene wijk met een mooi park en hier en daar mooie velden waar niet alleen honden los rennen maar ook kinderen spelen en volwassenen wandelen. De meeste hondenbezitters hebben netjes zakjes bij (al zie ik ze er nooit wat mee doen, wonderlijk) en zijn niet te spreken over de kleine groep hondenbezitters die de hond midden in het park laten poepen. Helaas, inmiddels kan ik amper een drol oppakken zonder zelf om te vallen. En onze hond neigt nu eenmaal vaker slappe ontlasting te hebben, wat sowieso lastig zo niet onmogelijk geheel uit het gras te vissen is. En ik wil niet echt asociaal zijn.

Dus heb ik een route naar het park uitgestippeld langs kleine, ongebruikte stukjes groen, perkjes en bosjes en probeer de hond aan te leren alleen daar zijn behoefte te doen, zodat mensen er toch niet al te veel last van hebben. Heb hem zelfs al enkele keren van een veld afgesleurd en de bosjes in geworpen of met schaamrood op de kaken rond staan kijken of iemand me aan zou spreken op het gebrek aan poepschepjes en poepzakjes. Gelukkig heb ik nog de hele winter om het poepen met hem te trainen.

Alleen heel vervelend. De grasvelden zijn overwegend redelijk schoon en fris en voor de enorme hoeveelheid honden die hier wonen, ligt er relatief weinig poep. Maar de stoep …

In een wijk waar geen stoeptegel te vinden is of er ligt gras naast of er staat een struik bij, ligt de stoep bezaaid met hondenpoep!? Gemiddeld sta ik drie maal per week mijn zolen schoon te poetsen en dat zijn de weken dat ik goed oplet. Is het een tijdje droog en hebben voldoende mensen per ongeluk in de poep gestaan, zie je gewoon poepstappen in plaats van voetstappen! Zelfs de fietspaden zijn niet veilig, al ligt er een heel voetbal veld aan. En echt mensen, ik overdrijf niets! Een hondenuitlaatplaats in hartje Amsterdam is er niets bij.

Nou ja, voel me in elk geval al een stuk minder asociaal …

 

Comments (11)



Hondenpoep en hoe het niet moet

Wij wonen in een overwegend groene wijk vol groenstroken, bermen en grasveldjes. Wij wonen ook in een wijk waar veel mensen denken dat al dat groen bedoeld is als afvalbak. Stukken lunch, hele avondmaaltijden (over het balkon), gebruikte koffiefilters, allerhande lege verpakkingen, gebroken glas, stukken metaal, versplinterd hout, stukken textiel en soms zelfs kapotte kerstballen, een verdwaalde stofzuiger of half gesloopte kast, het is allemaal vertegenwoordigd op ons groen. Samen met het feit dat we hondenbelasting betalen, is dat voor ons reden genoeg om geen hondenpoep van grasveldjes op te ruimen. Let wel, ‘we’ poepen niet op de stoep, in tuinen, op groenstroken die aan achterdeuren grenzen en ook speelweides en voetbalvelden worden met rust gelaten.

Soms wordt ik hier op aangesproken en/of wensen mensen met mij daar een discussie over aan te gaan. Dat mag natuurlijk, we denken niet allemaal hetzelfde. Frappant is alleen hoe mensen mij daar op aanspreken. Zo start men de conversatie graag luidruchtig, op onbeschofte toon en is de eerste zin negen van de tien keer doorspekt met scheldwoorden. Sommige mensen houden liever een veilige afstand en gillen dus hun verwensingen en bedreigingen drie deuren verderop vanaf het balkon mijn kant op. Is er dan ruimte voor hoor en wederhoor, wordt het nog mooier. Blijkbaar is het moeilijk om te zeggen dat men iets gewoon vervelend vindt, dus wordt er doorgaans gegrepen naar een flinke leugen. Meest gehoorde is die van mensen zonder thuiswonende kinderen, die krijsen dat hun kinderen dagelijks op betreffende veldje spelen en onder de hondenpoep thuis komen. Meest absurde is de evenzo veel voorkomende ‘als de gemeente het gras maait, spat bij mij de hondenpoep tegen de ramen’. Merken mensen vervolgens dat al dat loze geschreeuw en gekrijs niets gaat uithalen, is het einde van het ‘gesprek’ doorgaans net zo onbeschoft als de start. Terwijl ik nog aan het praten ben, gooien mensen al dan niet scheldend de deur dicht.  Blijkbaar schenkt dat nog in enige mate een gevoel van overwinning na deze hopeloze missie.

Zult u denken dat de schreeuwlelijkerd dezelfde is als de toch al asociale, vervuilende buurtbewoner. Maar niets is minder waar. Doorgaans gaat het om de net geklede, middelbare vrouw die oogt alsof ze weet hoe het hoort.

Het zal ongetwijfeld aan mij liggen, misschien ben ik gewoon wat ouderwets ende achterhaald. Maar wat is het toch dat mensen denken dat zij gewenst gedrag kunnen afdwingen door totaal asociaal door het lint te gaan?

Comments (4)



Powered by WordPress & theme based on Lovecraft