Laat ik na zestien nogal sombere maanden en afgeschermd leven, starten met het positieve nieuws. Mijn man heeft een nieuwe baan! Ja dat is inderdaad iets te snel, hij was ook nog niet gestart met solliciteren. Maar dit werd hem nog net niet zo aangeboden, sluit goed bij hem aan, is dichtbij (niet meer zoals normaal uren in de file heen en uren in de file terug), in een week was alles al beklonken en voor in kon zinken wat er was gebeurd, is hij vandaag al gestart. Het zal nog wel even passen en meten worden maar kansen zijn er om te grijpen nietwaar? We moeten er allemaal nog even aan wennen behalve de hond, die verviel gek genoeg meteen in het oude ritme van anderhalf jaar geleden.
Komen we bij het volgende goede nieuws, de hond begint goed op te knappen! Het is een start maar toch. Had ik al verteld dat hij een akelige ontsteking in zijn nek had, na de antibioticakuur bleef er nog een naar uitziende bult over. Tot overmaat van ramp kreeg hij twee dagen na de kuur verschrikkelijk diarree die niet over ging maar waar na een paar dagen tot onze schrik bloed bij zat. Dus weer met spoed naar de dierenarts. Zal alle rottige details en de 101 wanhoopspogingen er iets van eten met of zonder probiotica in te krijgen, besparen. Zondag bleek een Rodi worst een schot in de roos en krijgt hij (niets te vroeg) weer genoeg voeding en voedingsstoffen binnen. En was dat al een klein feestje waard, vandaag kwam er nog wat slap maar heuse hondenpoep uit. Je kan maar ergens blij mee zijn inderdaad. Hij moet nog verder herstellen, terug wat in gewicht aankomen en het is even afwachten wanneer we een biopt van de bult kunnen laten nemen. Hopelijk blijft het een stijgende lijn, het ziet er in elk geval zonnig uit. Met bijzonder veel dank aan mijn lieve vriendin Annemiek. Die ik in geen jaren life gezien heb maar ontzettend lief en gul de dierenarts kosten op zich heeft genomen zodat we ons daar niet druk over hoeven te maken.
Tja en nu? We moeten financieel nog eventjes doormodderen tot de eerste salaris betaling eind juli. De tandarts afspraak heb ik maar even afgezegd tot die tijd (hopelijk red ik dat, ik heb nu geen kiespijn) en met de donaties die we tot nog toe hebben gehad, spant het er een beetje om of we het nipt gaan redden. Daarna wordt het nog veel inhalen. Ik slaap nu bijvoorbeeld bijna een jaar op de kapotte bank beneden omdat we mijn versleten matras nog niet hebben kunnen vervangen en we lopen op meer vlakken nog even achter de feiten aan. Maar dan komen we in elk geval weer zelfstandig rond en kunnen we langzaam proberen de dingen te vervangen.
Heb daarom besloten de donatie actie tot die tijd open te laten staan in de hoop dat er in het zicht van de haven misschien nog een klein beetje hulp binnen komt. Wil wel alvast iedereen die ons tot hier heeft gedragen, onnoemelijk bedanken. Zonder uw hulp was het vorig jaar al finaal mis gegaan en waren we gewoonweg verdronken in de financiële problemen bovenop de coronacrisis. Problemen waar we waarschijnlijk in geen jaren meer uit gekomen waren en heel eerlijk, problemen die ik mentaal na al mijn trauma er niet meer bij had kunnen dragen.
Heel veel dank en liefs,
Cindy & Stefan
Tag: Werk
Als je wordt afgekeurd voor WIA of WAJong wil dat zeggen dat je ongeschikt bent geacht om te kunnen werken. Het heet dan ook niet voor niets ‘afgekeurd’ zijn. De branchevereniging Sociale Diensten Divosa denkt daar blijkbaar heel anders over. Zij hebben vandaag het absurde plan opgevat om arbeidsgehandicapten te laten werken voor hun uitkering. Oftewel, gooi mensen vanuit de arbeidsongeschiktheidsuitkering de bijstand in en laat ze van daaruit niet werken naar arbeidshandicap – zoals nu mogelijk – maar naar vermogen. Dat wil zeggen dat er gekeken wordt hoeveel procent van het minimumloon er verdiend wordt om de resterende procenten bijstand te verstrekken. Optimistisch gaat Divosa uit van een voorbeeld waarin een arbeidsgehandicapte zestig procent minimumloon verdient en veertig procent bijstand bij krijgt.
Mocht het hiermee nog niet helemaal duidelijk zijn dat Divosa meent dat een arbeidsongeschiktheidsuitkering niet verstrekt wordt vanwege arbeidsongeschiktheid maar puur voor de lol, dan spreekt het volgende wel boekdelen:
Volgens voorzitter van Divosa René Paas wil nu geen baas mensen met een arbeidshandicap hebben, omdat ze meer kosten dan ze opleveren. Meestal zitten ze daarom met een uitkering thuis.
Enfin, Divosa doet dit voorstel natuurlijk niet uit goedheid van het zakelijk kloppende hart. Volgens eigen berekeningen kan dit onzalige plan jaarlijks één tot drie miljard euro opleveren. En vooral “Met het voorstel wil Divosa een alternatief bieden voor mogelijke bezuinigingen op de re-integratiebudgetten en een verlaging van de bijstand.”
De branchevereniging is duidelijk bang voor het eigen hachje, dus dan maar opnieuw chronisch zieken naaien waar ze bij staan…
Tegenwoordig moet iedereen koste wat het kost aan het werk. En het mag wat kosten duidelijk. Zo bleek vandaag dat bemiddeling om een werkeloze aan een baan te helpen, ruim een half miljoen kost. Dat zijn heel wat uitkeringen bij elkaar!
Of dat niet knullig genoeg klinkt, de kans op werk stijgt voor mannen met slechts drie procent. Bij vrouwen, jongeren en ouderen werkt een integratietraject zelfs nadelig, zij komen vaak minder snel aan een betaalde baan.
Ok, er zit natuurlijk iets meer werkverschaffing aan vast, de reintegratiedeskundige en alles wat er om heen hangt, verdienen ook aan deze gebakken lucht. Maar toch ..
“Werk hoort bij het leven. Het geeft gevoel van eigenwaarde”, zei de premier. “Werk is geen noodzakelijk kwaad. Geen bijverschijnsel. Werk helpt ons om te worden wie we zijn. Ons karakter groeit op de werkvloer.“
Want niet het gezin maar werk is tegenwoordig de hoeksteen van de samenleving. Waarbij u niet werkt om te leven natuurlijk. Welnee, bent u mal. U leeft om te werken! Zonder werk bent u immers maar een slap aftreksel van een mens.
Ook in deeltijd werken om uw kinderen op te voeden, het huishouden te bestieren, te mantelzorgen of gewoon omdat u het prettig vindt, not done! Dat kweekt maar halve karakters. Gewoon uw kinderen aan de kinderopvang schenken en uw ouders in een verzorgingshuis parkeren. Dan ontwikkelt uw persoonlijkheid mooi middels een volle werkweek en verschaft u meteen anderen ook wat karakter en identiteit. Sociaal doet u maar met collega’s. Die verdienen het want zij werken ook.
*zucht*
Natuurlijk wil Jan-Peter iedereen massaal aan het werk hebben. Met een arbeidskrapte op komst is dat zeker niet vreemd. Maar het moet zoals altijd weer beargumenteerd met persoonlijke elementen. Zonder religie functioneerde u al niet, zonder werk bent u inmiddels niets meer waard. Niet alleen maatschappelijk, nee ook als persoon is het niet veel zonder arbeid.
Ik als arbeidsongeschikte atheïste kan mezelf dus maar beter gaan verhangen als het aan dit kabinet ligt…